________________
૧૮
ગુરૂદેવે કહ્યું, હે શ્રેષ્ઠિ ! જેનાથી તમને આવું સુખ પ્રાપ્ત થયું છે, તે જ એકાદશીનું તમો આરાધન કરો, કેમકે, જેનાથી દેહ વ્યાધિરહિત થયો હોય તે જ ઔષધ-સેવન જોઇએ. विधिना मार्गशीर्षस्यै कादशी धर्ममाचरेत् यदेकादशभिर्वर्षैरचिरात्स शिवं भजेत् ॥ १ ॥
જે આત્માનો માગશર માસની શુક્લ એકાદશીનું વિધિસહિત અગિયાર વર્ષ સુધી આચરણ કરે છે તે આત્માઓ થોડા વખતમાં મોક્ષસુખને પ્રાપ્ત કરે છે.
આ પ્રમાણે ગુરૂમુખથી સાંભળીને સુવ્રતશ્રેષ્ઠીએ પોતાની સ્ત્રીસહિત મૌનએકાદશીનું તપ અંગીકાર કર્યું. એક દિવસ શ્રેષ્ઠી કુટુંબસહિત આઠપહોરનો પોસહ લઇને પૌષધશાળામાં રહ્યાં હતા. તે દિવસે તે હકીકત જાણીને ચોર લોકો રાત્રિને વિષે તેના ઘરમાં પેઠા, અને ચોર લોકોએ સઘળું ધન લઇને તેની ગાંસડીઓ બાંધી ઘર વચ્ચે ઢગલો કર્યો, પછી તે ગાંસડીઓને ઉપાડી જવાનો ચોરો વિચાર કરે છે, તેવામાં શાસનદેવીએ તેમને સ્પંભિત કર્યા, થોડી મુદતે શોરબકોર થવાથી રાજાના સિપાઇઓ આવી તે ચોરોને પકડી રાજા પાસે લઇ ગયા. પ્રાતઃકાળે શ્રેષ્ઠિ પોસહ પાળી ઘણા ધનની ભેટ લઇને રાજા પાસે ગયા અને કહ્યું કે –
હે રાજન ! આ લોકો મારા ઘરના કામકાજ કરનારા છે, તેથી ઘરમાં જ્યાં ત્યાં પડેલ રત્નાદિકને એકઠાં કરીને ઘર વચ્ચે ઢગલો કર્યો, અને પગે અથડાતાં હતાં તેને સાચવી રાખ્યાં. માટે અમારા ચાકરોને મારવા યોગ્ય નથી. ઇત્યાદિ કહીને ચોરોને રાજા પાસેંથી છોડાવ્યા, તે વાત જાણી નગરના લોકોએ શ્રેષ્ઠિની અત્યંત પ્રશંસા કરી. ત્યાર પછી શ્રેષ્ઠિએ પારણું કર્યું.
ફરીથી બીજી એકાદશીને દિવસે પણ શ્રેષ્ઠિએ પૌષધ અંગીકાર કર્યો, તે રાત્રિને વિષે દાવાનલની જેમ આખા નગરમાં અગ્નિ પ્રસરી ગયો તેને બુઝાવવાને ઉપાય નહિ ચાલતાં સર્વ લોકો જુદી જુદી દિશામાં નાસી છૂટ્યા, તે વખતે કોઇએ શ્રેષ્ઠિને કહ્યું કે –
-
શેઠ ! જૈનમતમાં દરેક વ્રતો આગારસહિત હોય છે, માટે તમો અત્યારે વ્રત તજી દો. એ પ્રમાણે કહ્યા છતાં વ્રતભંગની ભીતિથી શ્રેષ્ઠિ ઊઠ્યા જ નહિ. વ્રતના પ્રભાવથી તેનાં ઘર, દુકાનો, વખારો વગેરે કાંઇ પણ સમુદ્રમાં રહેલા બેટની જેમ અગ્નિથી કાંઇ બળ્યું નહિ તે જોઇને નગરના સર્વ લોકો તેની પ્રશંસા કરવા લાગ્યા. એકાદશીનું સમગ્ર વ્રત પૂર્ણ થયું ત્યારે અગીયાર, અગીયાર, વસ્તુઓ એકઠી કરીને વિધિપૂર્વક મોટા ઓચ્છવથી શેઠે ઉદ્યાપન કર્યું, અને સંઘપૂજાદિક સાત ક્ષેત્રમાં દ્રવ્યનો ત્યાગ કરી પોતાનો જન્મ કૃતાર્થ કર્યો.
તે શ્રેષ્ઠિને એકાદશીના પુણ્યથી સ્ત્રીઓ પણ અગિયાર મળી. દરેક સ્ત્રીથી દશ પુત્રો અને એક પુત્રી થઇ હતી.
એકદા ચાર જ્ઞાનને ધારણ કરનારા વિજયશેખરસૂરિ તે નગરમાં પધાર્યા. તેમની વૈરાગ્યમય દેશના સાંભળીને શ્રેષ્ઠિ પ્રતિબોધ પામ્યા. એટલે તે વખતે પોતાની અગિયાર સ્ત્રીઓ સહિત મોટા મહોત્સવની સર્વવિરતિ ગ્રહણ કરી. અને ઘરનો સર્વ ભાર છોકરાઓને સોંપ્યો.
'