Parvna Vyakhyano

SR No.: 005781
Original Sutra Author: N/A
Author: Kirtipurnashreeji
Publisher: Kirtipurnashreeji
Total Pages: 140
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 13 MB

Page 126

૧૨૩
અને આ રીતે મામલો વધી ગયો, મહારાજ સાહેબ કહે કે, મેં કાંઈ દાવો નથી કર્યો કે મને આપો પણ જૈનશાસનમાં સોંપો તો સારૂં છે. પણ આપત્તિ આવી ત્યાંથી તેઓ બોરસદ આવ્યા. ત્યાં જગમાલ મુનિ હતા, તેમને ગુરૂ પુસ્તક આપતા ન હતા, વિનય હોય તો જ્ઞાન પચાવવાની તાકાત આવે ને ? જગમાલે હીરસૂરિ મ.ને વાત કરી, આચાર્ય મ. કહે, તું વિનય નહિ રાખતો હોય તેથી તને નહિ આપતા હોય, જગમાલ ઊંધો હતો, સુગરીનો વાંદરાને ઉપદેશ જેવો ઘાટ ઘડાયો. મૂર્ખાણાં ઉપદેશઃ પ્રકોપાય જાય તે. જગમાલ કોપ્યો. તેના સૂબા મુસલમાન પાસે ગયો, ત્યાં આપત્તિ આવી, પછી સંઘે નિવારણ કરાવી.
કસોટીમાં જે ડગે નહિ તે આગળ વધી શકે. કુણઘેરમાં ચોમાસું કર્યું, સોમસુંદરસૂરિ મ. ત્યાં હતા, તેમના શિષ્ય આવીને હીરસૂરિ મ.ને કહ્યું કે, તમે મારા ગુરૂને વંદન કરો તેઓ ચૈત્યવાસી હતા. ત્યારે આચાર્ય મહારાજે કહ્યું, અમારા સમુદાયનો રિવાજ નથી. પેલા શિષ્યે પાટણ જઈને કહ્યું, હીરસૂરિ મંત્રતંત્રવાળા છે. પાંચસો સૈનિકોએ ઘેરો ઘાલ્યો, ચોમાસાના બે મહિના બાકી છે અને, વરસાદ બાંધ્યો છે તેવી અફવા ફેલાવી, અને ત્યાંથી ભાગવું પડ્યું, અને પોતાના ગુરૂ વડાવલી મુકામે કાળ કરેલો ત્યાં જઈને છૂપાઈને રહ્યા. અમદાવાદમાં પણ આપત્તિ આવી. કુંવરજી ઝવેરીએ સૂબાને સમજાવ્યા. વારંવાર આપત્તિ આવે છે તેમ જાણી કુંવરજીએ દાનનો પ્રવાહ ચાલુ કર્યો, એક મુસ્લિમ ઓફિસરને ઓછું પડ્યું, ફરી કોટવાલ, ફરી સૂબાની કનડગત ત્યાંથી ભાગ્યા, છૂપાવ્યા. દક્ષિણમાં વિહાર કરાવ્યો, સમતાભાવમાં પાસ થઈ ગયા. છેવટે સોનાનો સૂરજ ઊગ્યો, ગંધારમાં પુન્યોદય જાગ્યો. બાદ દીલ્હીની - ચંપાશ્રાવિકાની વાતો પ્રખ્યાત છે.
ભયંકર હિંસક, ક્રોધી, કામી, સ્ત્રીઓના બજારો ભરનારો રૂપવતી સ્ત્રીઓને ઉપાડી જનારો આવો પણ બાદશાહ ગુરૂના સત્સંગથી સુધરી ગયો. જગદ્ગુરૂની પદવી આપી. સોમસુંદરસૂરિને સવાઈ પદવી આપી. કહેવાય છે કે, જે આમ્રવનમાં ભાદરવા મહિને કેરીઓ ન આવે ત્યાં કેરીઓ આવી ગઈ અને જે વાણિયો ખેતરમાં રાત્રે સૂતો હતો ત્યાં નાટારંભ થયો હતો. એક બેઠકે બેહજાર સાધુની ગોચરી થતી હતી. બાવન પંન્યાસો હતા, એકસો આઠ પંડિતો હતા. આવાશ્રી જગદ્ગુરૂ હીરસૂરિ મહારાજ હતા. કાળ કર્યો ત્યારે સેનસૂરિ મહારાજ રોઈ શકતા ન હતા સ્તબ્ધ થઈ ગયા હતા, ત્યારે શ્રાવકોએ કલ્પાંત કરીને રડાવ્યા હતા. ૪૦૨ વર્ષ કાળ કર્યાને થયાં. આ રીતે જૈનશાસનને આવા મહાન આચાર્ય મળ્યા હતા.