________________
વીરશાસન પામેલા મુનિવર તુચ્છસુખે જો રાચે, દશ અચ્છેશ ઝાંખા કરતું, એ અચ્છેરું મોટું. ધન. ૭૮
૧૦ રોટલીમાંથી ૪ વહોરી લઈએ, ૨૫ થી ૩૦ ટકા શાક વહોરી લઈએ, દાળ-શાક પણ મોટા પ્રમાણમાં વહોરીએ, ૧૫-૨૦ સુખડીના ટુકડામાંથી ૫-૬ વહોરી લઈએ. તો પછી ૨ મિશ્ર વગેરે ઘણા દોષો ઉભા થવાના જ.
સાધુ વધારે વહોરે અને એટલે શ્રાવક પોતાના માટે નવું બનાવે તો એ પશ્ચાત્કર્મ નથી. પણ આ રીતે સાધુઓ વધારે વહોરવા લાગે એટલે ગૃહસ્થો બીજા-ત્રીજા દિવસથી વધુ ગોચરી બનાવવા લાગે. એમાં સાધુનો પણ આશય ભળી જવાથી મિશ્રદોષ લાગે.
સાધુને વહોરાવ્યા બાદ તરત જ એંઠા હાથ-વાસણ ધુએ એ જ પશ્ચાત્કર્મ છે. જો આવું ન માનીએ તો વાંધો એ આવે કે ઘર માટે કાયમ સુખડી બનાવી રાખનારા ગૃહસ્થોના ઘરેથી સાધુ બે-ચાર ટુકડા વહોરે તો એ એટલું વહેલું ખાલી થાય. ગૃહસ્થ વહેલી સુખડી નવી બનાવે... તો ત્યાં પણ પશ્ચાત્કર્મ માનવું પડે.
એમ એકજ ઘરે રોજેરોજ જઈએ, એકજ સ્થાને રોજેરોજ વહોરીએ એટલે ત્યાં પણ ઢગલાબંધ દોષ લાગવાના જ. આજેય ઘણા સંયમી એવા છે કે ઘર પુરતા હોય તો બે ૐ ત્રણચાર દિવસના ખાડા પાડી પાડીને જ તે તે ઘરમાં જાય. જેથી સાધુ નિમિત્તે કોઈ દોષો
ઉત્પન્ન ન થાય.
આ અંગે ઘણું કહેવા જેવું છે. પણ અત્યારે આટલું જ પુરતું છે.
(ખ) ખાસ ધ્યાનમાં રાખવું કે જેમાં જૈન સાધુનો આશય ભળેલો હોય તે જ વસ્તુ દોષિત બનશે. દા.ત. “મારા ઘરે કોઈપણ આવે એને આપવું” એવા આશયમાં કોઈપણની અંદર જૈન સાધુ પણ આવીજ જાય છે. માટે એ ગોચરી ઉદ્દેશ દોષવાળી બને છે.
પણ કોઈ હિન્દુને ત્યાં ૪૦ સંન્યાસી જમવા આવવાના હોય અને સંન્યાસીઓ માટે રસોઈ બનાવે તો એમાં ૪૦ સંન્યાસીઓનો આશય હોવાથી એ રસોઈ નિર્દોષ ગણાય. અલબત્ત “જૈન સાધુને ન વહોરાવવું” એવો એનો ભાવ નથી જ. પણ રસોઈ બનાવવાના એના સંકલ્પમાં ૪૦ સંન્યાસીઓ જ છે અને માટે જ એ રસોઈ નિર્દોષ ગણાય.
એમ ૫૦૦ ગરીબોને ખવડાવવા માટે કોઈ શ્રીમંત રસોઈ બનાવે તો એમાં જૈન સાધુ એ આશયમાં વિષય ન બનતા હોવાથી એ રસોઈ નિર્દોષ ગણાય. (સંખિડ વગેરે દોષ લાગે, એ જુદી વાત.)
કોઠારિયાગામમાં વજા ભગત કુતરાઓ+સંન્યાસી માટે રોજ ૪૦૦૦ રોટલા બનાવે છે. એમાં એના આશયમાં જૈન સાધુ ન હોય તો એ નિર્દોષ ગણાય. હા ! એનો આશય એવો હોય કે “જે આવે, તે બધાયને આપવું” તો એ દોષિત બને.
વીર વીર વી વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૭ (૦૮) વીર વીર વીર વીર વીર