________________
ક્ષમા : દોષ વિના પણ ઠપકો આપે, ગુ તેને જે સહેતા, મૂલ્ય વિના મળતી મીઠાઈ, બુદ્ધિમાન કોણ ત્યાગે ? ધન. ૩
જાય એવી વ્યવસ્થાને બધા સહકાર આપે.
જેની જ્યાં જેટલી શક્તિ પહોંચે, તે લગાડી સ્થંડિલના પ્લોટનો ઉપાય, ખાડાનો ઉપાય... વગેરે બધા સંઘોમાં શરુ કરાવે.
સાધ્વીજીઓ માટે તો તેઓ બહાર સ્થંડિલ ન જાય એ જ વધુ ઇષ્ટ છે. એ અંગેનો શાસ્ત્રપાઠ પણ પૂર્વે જોઈ ગયા છીએ. જો એવો જ કોઈક ઉપાય અજમાવાય કે જેમાં સાધ્વીજીઓએ સ્થંડિલ માટે બહાર જવું જ ન પડે તો ખૂબ જ સરસ.
જો ગચ્છાધિપતિશ્રીઓ આ માટે ગંભીર બની જાય તો એમના માટે આ ડાબા હાથનો ૨ ખેલ છે. પ્રત્યેક ગચ્છાધિપતિ પાસે ધનશક્તિ - ભક્તશક્તિ - પુણ્યશક્તિ છે.
બધા સંયમી એક માળા (!) ગણે “ગમે તે થઈ જાય, મા૨ા નિમિત્તે હું શાસનહીલના-શાસન નિંદા-સાધુનિંદા કદિ નહિં જ થવા દઉં.”
ભદ્રબાહુસ્વામીજીની આ વાત રગેરગમાં વસાવી દ્યો કે छज्जीवनिकायदयावंतो वि दुल्लहं कुणइ बोहिं । आहारे निहारे दुगंछिए पिण्डगहणे य॥ ॥
ષડ્જવનિકાયની ઉત્કૃષ્ટ દયા પાળતો સાધુ પણ દુર્લભબોધિ (કદાચ અનંતાભવો સુધી પણ ચારિત્ર તો નહિ, પણ જૈનધર્મ સુધ્ધા ન પામે) થાય. જો તે બીજાઓને જુગુપ્સા (સાધુ પ્રત્યે તિરસ્કાર, શાસન પ્રત્યે અરુચિ) થાય તે રીતે આહાર કે નિહાર (સ્પંડિલ-માત્રુ) કરે.
હવે જો આપણી પ્રવૃત્તિથી જૈનો-અજૈનો દુર્ગંછા પામતા હોય તો એ પાળેલી જીવદયાનું આપણને શું ફળ ? દુર્લભબોધિતા જ ને ?
-
-
દુર્લભબોધિતા એટલે દુર્ગતિઓની પરંપરા શરુ થવાની ભૂમિકા જ ને ? આપણે સૌ ખૂબ ગંભીર બની વિચારીએ.
ખાસ સૂચન કે અહીં દર્શાવેલા ઉપાયો એ કંઈ અંતિમ ઉપાય રૂપ નથી. ‘એ સંપૂર્ણ નિર્દોષ ઉપાય જ છે' એવું પણ એકાંતે કહી શકતો નથી. મારા ક્ષયોપશમ પ્રમાણે એ દર્શાવેલ છે. એમાં ક્ષતિ પણ હોઈ શકે છે. ગીતાર્થો અન્ય પણ ઉપાયો - વધુ સારા ઉપાયો દર્શાવી શકે છે. ‘કોઈપણ ભોગે શાસનહીલના અટકવી જોઈએ' એ વાત તો તમામ ગીતાર્થો એકમતે માને જ છે. એટલે એના માટે બધા ઉચિત પ્રયત્ન કરશે જ.
કાયગુપ્તિના અપવાદ રૂપે આ પારિષ્ઠાપનિકા સમિતિ જાણવી.
વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૩ (૨૧૯) વીર વીર વીર વીર વીર