________________
- લાઘવ : નરકાદિકમાં સ્થાપે જીવને, સંનિધિ નામે દોષ, તલ કે બિંદુ માત્ર પણ સૈનિધિ, કરતા મુનિપણે ભાગે, ધન, ૯૩
“એ સાધ્વી ! તને ના પાડી છે કે અહીં સોસાયટીમાં કશું જ નાંખવાનું નહિ. તે કેમ આ માત્રુ અહીં નાંખ્યું. હવે જો તને કહું છું ! તારે આ બધું માત્ર ચાટી જવું પડશે, પીવું પડશે...” નાદાન સાધ્વીજી પણ માફી માંગવાને બદલે સામે ગુસ્સે થઈ જેમ તેમ બોલવા
લાગ્યા.
માણસો ભેગા થયા, આશ્ચર્ય તો એ થયું કે એમાં ઘણા ખરા જૈનો હોવા છતાં કોઈએ | સાધ્વીજીનો પક્ષ ન લીધો, તે ન જ લીધો.
ઝઘડો પુરો થયો, ક્રોધથી ધમધમતા સાધ્વીજી ઉપાશ્રયમાં ગયા. ગમે તે કારણ હોય પણ, એ દિવસથી જ એમને સ્થંડિલ સાથે લોહી પડવા લાગ્યું. અતિભંયકર વેદના અને રોગે એમના શરીરને ઘેરી લીધું.
(૪) મુંબઈ ગોવાલિયાટેકથી સાધુઓ એક અતિ વિરાટ બગીચામાં સ્થંડિલ માટે જતા હતા. શરુઆતમાં તો ત્યાંના લોકોને ખબર ન પડી, પણ અંતે આ વાતનો અંદાજ આવતા એ બગીચાની બહાર રહેલા મંદિરના સંન્યાસી વગેરેએ બે-ચાર સાધુઓને પાસે બોલાવી રીતસર ધમકી આપી કે “જો આજ પછી અહીં ફરક્યા છો, અહીં સંડાસ જવા આવ્યા છો, તો હાથ-પગ ભાંગી નાંખીશું. આ બગીચો છે, ઉકરડો નથી...”
ર
(૫) મુંબઈ મરીનલાઈન્સના રેલયાર્ડના પાટાઓ ઉપર સાધુ સ્થંડિલ ગયા. સાધુ બેઠા ૨ અને ત્યાં જ આંટો મારતા બે પોલીસ આવ્યા, સાધુ તરત ઉભા થઈ ગયા પણ પોલીસોએ જોયા અને તરત પાસે આવી ધમકાવી નાંખ્યા, “ચે તુમો યાં સવ ચંતા વર હાલતે હો ? દુમારે બુટ યે તુમ્હારી વિષ્ટા છે અંતે હો નાતે હૈં । તુમ ો શરમ નહિ આતી ?'' કાંઈપણ બોલ્યા ૨ વિના સાધુ ઉપાશ્રયે પાછા આવી ગયા.
(૬) સુરત શહેરના એક સંઘમાં સાધુઓ રોકાયા. પ્યાલામાં સ્થંડિલ જઈ એક સાધુ પરઠવવા નીકળ્યો. શહેરમાં સીધી જગ્યા તો શી રીતે મળે ? પણ એ સાધુએ એક જુનો બંગલો જોયો. બહારથી એ બંગલો અત્યંત સુમસામ બંધ જેવો જ લાગ્યો. સાધુને થયું કે “આમાં કોઈ રહેતું નથી લાગતું. એની દિવાલ પાસે પરઠવી દઈશ, તો કોઈને કશી જ ખબર નહિ પડે.”
અને સાધુએ પરઠવ્યું. પણ સાધુ જ્યારે પરઠવતા હતા ત્યારે જ એ બંગલાનું બારણું ખુલ્યું. હકીકતમાં એ બંગલામાં માણસો રહેતા હતા. એ બારણું ખોલી બહાર આવતા માલિકે સાધુને પોતાની દિવાલ પાસે કશુંક નાંખતો જોયો. એને શંકા ગઈ. સાધુ તો ઝટપટ ચાલીને ઉપાશ્રયે પહોંચ્યા. પણ આ બાજુ પેલો અજૈન ભાઈ બહાર આવ્યો. જોયું તો
વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૭ (૨૦૧) વીર વીર વી વી વીર ર