________________
પ્રતિક્રમણાદિક સર્વોક્રયાઓ વિધિપૂર્વક જે કરતા, દેવ જેમ નાટકમાં, કિરિયામાં લીનતાને ધરતા. ધન. ૬૪
સાધ્વીજીઓ ન જાય.
સ્થંડિલની જેમ માત્રાની કુંટી માટે પણ સમજી લેવું. સાધુ-સાધ્વીજીની માત્ર પરઠવવાની કુંડી કે સ્થાન એકજ હોય એ તો ખૂબ જ ભયંકર કહેવાય જ, પણ સાધુ-સાધ્વીજીની માત્રુ પરઠવવાની કુંડી જુદી જુદી હોવા છતાં બાજુ બાજુમાં કે સામ સામે હોય તે ય બિલકુલ ન ચાલે.
એક જ સમયે સાધ્વીજી પોતાની કુંડીમાં અને સાધુ પોતાની કુંડીમાં માત્ર પરઠવવા આવે અને એકબીજાને જોઈ શકે, એવી કુંડીની વ્યવસ્થાવાળા સ્થાનોમાં કદિ રોકાવું નહિ.
સાધુ-સાધ્વીજીઓની માત્રાની કુંડી એવી રીતે અલાયદી હોવી જોઈએ કે એકજ સમયે ૨) એક સાધુ અને એક સાધ્વી પોતપોતાની કુંડીમાં માત્ર પરઠવવા જાય તોય બેમાંથી કોઈપણ એકબીજાને જોઈ ન શકે.
મન-વચન-કાયાથી નિર્મળતમ બ્રહ્મચર્ય પાળવું હોય તો આ તમામ જિનાજ્ઞાઓ બરાબર પાળવી જ રહી.
આમ સ્વપક્ષ આપાતનું સ્વરૂપ આપણે જોયું.
પરપક્ષ-આપાત પણ બે પ્રકારે છે. મનુષ્ય + તિર્યંચ.
જ્યાં સંસારી મનુષ્યોની અવરજવર હોય તે મનુષ્ય પ૫ક્ષ આપાત કહેવાય.
જયાં ભૂંડ, કુતરા, ગધેડા, બળદ વગેરે તિર્યંચોની અવરજવર હોય તે નિર્યંચ૫૨૫ક્ષ આપાત કહેવાય. એમાં સંસારી મનુષ્ય આપાત પણ ત્રણ પ્રકારે છે. રાજકુળ, શ્રેષિકુળ, સામાન્ય કુળ.
જે જગ્યાએ રાજકુળના માણસો આવતા હોય તે રાજકુળપ૨પક્ષ આપાત કહેવાય. એમ બાકીના બે પણ સમજી લેવા.
આ બધા “સ્ત્રી અને પુરુષ' એમ બે સ્વરૂપે હોય છે. અને એ બધાય પાછા શૌચવાદી, અશૌચવાદી એમ બે બે પ્રકારના હોય છે.
આમાં કોઈપણ સ્થાને સાધુએ સ્થંડિલ ન જવાય. યાં સંસારીઓની અવરજવર હોય ત્યાં સાધુએ સ્થંડિલ જવાય નહિ.
એમાંય જ્યાં સ્ત્રીઓનું આગમન હોય ત્યાં તો બિલકુલ ન જ જવાય. બીજી કોઈ જગ્યા ન જ મળતી હોય તો છેવટે જ્યાં માત્ર પુરુષો આવતા હોય એવા સ્થાનમાં જ સાધુ જાય. સાધ્વીજીઓ માત્ર સ્ત્રીઓ જ જ્યાં આવતા હોય તેવા સ્થાનમાં જ જાય.
સંસારી પુરુષો કે સ્ત્રીઓના આગમનવાળા સ્થાનમાં જો સાધુ થંડિલ જાય તો નીચે પ્રમાણે અનેક દોષોની સંભાવના રહે.
વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૭ (૧૯૭૨) વીર વીર વીર વીર વીર