________________
આદિને શાતા આપે, જીવનસમાઈ, મરઘસમાધિ, તે શાશ્વત છે,
કે શાશ્વતસખને પામે. ધન ૧૦૫
તૈયાવચ્ચથી ગ્લાનવૃદ્ધ આદિને શાતા.
A પિતા સામે એના બાળકને કહે, “જો ! માતા પિતા તો ભગવાન કહેવાય. એમની બરાબર થી
સેવા કરજે હોં !” વગેરે શબ્દો બાળકને એના માતા પિતા સામે કહે. વી) આ બધાયમાં સહજ રીતે જ માતા-પિતા ખુશ થાય, સંયમી પ્રત્યે સદ્ભાવવાળા બને વી. છે અને ભક્તિભાવથી સારી સારી વસ્તુ વહોરાવે.
આ બધુ જ ધાત્રીપિંડ કહેવાય.
હા! શ્રાવિકાને ખુશ કરવાના, ગોચરી મેળવવાના આશય ન હોય અને સાચા ભાવથી વી બાળકના કોઈ સગુણની અનુમોદના કરે તો ત્યાં ધાત્રીપિંડ ન લાગે. પણ આ બધી આ = અનુમોદના ય ગોચરી વહોરવાના સમયે તો ન જ કરાય.
- દૂતીઃ શ્રાવક-શ્રાવિકાઓના સંદેશા-સમાચાર એકબીજાને મોકલવાનું કામ કરનાર સાધુ વી * દૂત કહેવાય. અને આવું કરવા દ્વારા તેઓને ખુશ કરી જે ગોચરી મેળવાય એ દૂતીદોષવાળો છે ૬પિંડ કહેવાય. વિશે કેટલીકવાર શ્રાવકો સાધુને આવા કામ ભળાવતા હોય છે કે “અમે અમુક જગ્યાએ વો # જઈએ છીએ. અમુક વ્યક્તિ અહીં આવે તો એટલું જણાવી દેજો ને.” છે. તે વખતે સાધુની ફરજ છે કે “આ અમારો આચાર નથી. તમે ક્યાં ગયા છો? એ S) વી આગંતુકને કહીએ એટલે એ પણ તરત તે સ્થાને જવા નીકળે. એની વિરાધના અને વો શું લાગે.” એમ કહી દેવું. વિ નિમિત્તઃ જયોતિષ, શરીરના લક્ષણો વગેરેનો જાણકાર સાધુ શ્રાવકોને ભૂતકાળની, S) શ ભવિષ્યકાળની ઘટનાઓ કહી એના દ્વારા એમને આવર્જિત કરી ગોચરી મેળવે તે વળી પર નિમિત્તદોષ કહેવાય. વિધી આજીવક શ્રાવક-શ્રાવિકાને ખુશ કરવા માટે એમની જાતિ, કુળ, દેશ, ગામ, ભાષા, વી આ કાર્ય વગેરેને જાણી સાધુ પોતાની પણ એ જાતિ, કુળ, દેશાદિ (સાચા કે ખોટા) પ્રગટ કરે છે R તો એના દ્વારા મેળવાતો પિંડ આજીવક પિંડ કહેવાય. વી વિશેષ બાબતો :
(ક) કેટલાક સાધુ રાજસ્થાની શ્રાવિકાદિ સામે રાજસ્થાની ભાષા બોલે, મહારાષ્ટ્રના આ ૨ શ્રાવક સામે મરાઠી બોલે, મારવાડીઓ સામે મારવાડી બોલે, કચ્છીઓ સામે કચ્છી ભાષા ૨ વી બોલે. આવી ભાષા સાંભળીને તે શ્રાવકોને સાધુ આત્મીય-પોતાનો લાગે. “સાહેબ ! તમે વી.
મરાઠી / મારવાડી છો?” એમ આશ્ચર્ય સાથે પુછે અને પછી પરિચય વધતા એ ભક્ત બને. (૨) ઉત્કૃષ્ટ ગોચરીભક્તિ કરે.
GGGGGGGG
ஆ
ஆ
ஆ
ஆ
ஆ
રવીર, વીર, વીર, વીર, વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૦ (૧૦૫) વીર વીર, વીર વીર વીર