________________ , सस बट४ सद પ્રણમ્યા મુનિના પાય રે, પં. ધર્માશીશ દીધી રાયને, બેઠો આગલા ચિત્ત લાય રે. 50 12. કર જે વિનય કરી ઘણે, કહેણાવંત કૃપાલ રે, પં. રાત્રિભોજનને કેટલે, દેષદાખે દીન દયાલ રે. પં. 13. વરરાય સુણે મુનિવર કહે, કૈમ દેષ અશેષ કહેવાય રે, પં થાયે આયુ વરસ અસંખનું, સે સવા સે મુખ થાય 2. પં. 14. કહેતાં થાય પૂરું નહી, અત્રિભેજનનાં 55 રે, પં. ઢાલ છઠ્ઠી એ પૂરી થઈ, જિનહર્ષ કહે મુનિ આપ રે. પં૦ 15. ( સર્વગાથા 114) a દેહા પણ માહટા અવગુણ કહું, સાંભલ તું ધર્મિષ્ટ; છનું ભવ લગે જીવની, ઘાત કરે પાપિષ્ટ. 1 પાતક થાયે જેટલું, એક સર શેષ તાંહ, એક એકભવ શેષ, તે એક દવ દેતાં. 2 અÁત્તર ભવલગે, દવ દે પાપી કેય, એક કુવાણિજ્ય જે કરે, પાપ તેટલું હોય. 3 પૂજ્ય કુવાણિજ્ય સ્યો કહો, જેહનાં એટલાં પાપ; તે સંભળાવે મુજ ભણી, કાલે મનને તા. 4 ઢાળ સાતમી (મહાવિદેહ ક્ષેત્ર સોહામણું. એદેશી) મુનિવર કહે તમે સાંભળે, લાખ મણ મધુ લેય રાય રે, ઘણું મુશલ હલ ગાડલાં, ગલી મહૂડાંશુ મેહ રાય રે. મુ૦૧