________________
૨૨૬ :
: રાસ ષટકસંગ્રહ - મણી અગની તારા સુરગ્રંક, પૃથ્વી ઉદ્યત કરંતરે, સહજ સભાવથી લય ઉપજાવે, ઘટ ઉદ્યોત ધરંતરે ગુ. ૧૯પરમાનં સ્થાનક સુખ હવે, અનુભવ લય લગાવે રે, નાક થકી રહે અંતર યાયે, ઘટ નિજ આતમ પાવે. ગુ. ૨૦ ધારાની પરે અવિચ્છિન્ન જ, ઘંટા નાની પરે રે, શ્કાર ના ઢ તણી પેરે જાણે, ગીશ્વર અભિન્ન રે. ગુ. ૨. ઘંટા ના છેડે જેમ હવે, સમતે હે મીઠે રે, અનાહિદે ના હોય તેમ ઘટમાં, ઉપશાંત કરી દઠે ૨. ગુ. ર૨. વાજે છે અવિકૃત રૂપજે, સ્વપ્રાણીના ચિરા માંહે રે, તે નાક અનાહ8 કાર, વિકૃત પણે ઉજેતાહેરે. ગુ. ૨૩. સ્વસરીરમાં વાયુપણે ના, નાસિકા મૂલ રહ્યો લાગીરે, પ્રતક્ષ સ્વજીવપણે તે દેખે, કાર્ય સકલ શુભ જાગીર. ગુ. ૨૪. અક્ષર ધૂની રહત, વિકપ ઉપજે, તરંગ રહીત સમતા સંગે રે, ચિત્ર પાપે સ્વભાવે સમાધિમાં, તે હવે ચિત્રસુરંગે રે. ગુ. ૨૫.
જાવત ઈદ્રી કષાય બલ હોવે, તાવત એહ સુખ મારે, આવત અનાહત સુખ નવિ લેખે, તાવત એ સુખ જાને રે. ગુ. ૨૬. જન્મ લગે જે ઉપાર્જિત કર્મ, તે અનાહત નાદે જાયરે, જેમ અંધારુ મીટે સૂર્ય ઉઢય, તેમ ઘટ ઉદ્યોત થાય રે. ગુ. ૨૭. સ્કૂલ સૂક્ષમ આકાર સહીત જે, શુભધ્યાને એમ પ્રકાશેરે, પરિહિત સમ્યપણે કહે, નિરાકાર તે ભાસેરે. ગુ. ૨૮. નિરાકાર વલી ધ્યાન વિશેષ રુપાતિત ઉજલ વસેરે, સ્થૂલ સૂમિને ભે જાય જેય જે, તે બહુ પ્રકારે દેખરે. ગુ. ૨૯
