________________
અધ્યાત્મ ગીતા (મેટી)
: ૨૧૩ * | દુહા ! કુગુરૂ કુદેવ કુસંગથી, ભવભવ ભમીયા જેહ, મિથ્યાત તણાં જે તીર્થ છે, પાપ તણે ઘર એહ. ૧ દેવ દેવી આરાધતાં, તીરથ કરતાં એક હોમ વિધાન કરે ઘણાં, પાપ વધારણ તેહ. ૨ જીવ હિંસા તીહાં બહુ કરે, ચાહે સુખ અનંત જગન કરાવે જે વલી, તે સવિ નરગ પડંત. જે તીરથ હિંસા ઘણી, ઉત્તમ તે ન કરંત, જાણપણું વિશું જે કરે, ભવોભવ મરણ કરંત. ૪ એમ સંસાર વધારણ, પાપ તીરથ કરે જેહ, આત્મ તીરથ જાણ્યા વિણુ, કર્મ ખપે નહી તેહ. ૫ શુદ્ધ દેવ ગુરૂ ધર્મ જે, ધારે ચિત્ત મઝાર; તે સંસારમાં નવિ ભમે, પામે ભવનો પાર. ૬
છે હાલ પાંચમી | (
[ ચંદ્રાયણાની એ દેશી ] ચેતન સાંભલે તીથી વિચાર, આત્મકુ કહે ચેતના સાર, બાહ્ય તીર્થ બહીરામ હોવે, બ્રારૂપ બહુ નહી જોવે. ચે. ૧ બાહ્ય દ્રવ્ય તીર્થ જે કહ્યા, તેહ તીર્થ સવિ એલે ગયા, માત પિતાહિક ભગિની ભાઈ, તે તું જાણે આપ સરેખાઈ. ૨.૨ પુત્ર પુત્રાદિક સ્ત્રીયા સા૨, તન ધન જોબન લહિ અપાર, સે છિનમે જાય નીરધાર, બાહ્ય તીર્થ એહો અધિકાર. ૨.૩ નાત જાત સંબંધી કેઇ, જિહાં લગે પુન્ય સરેખાઈ હાઈ, તિહાં લગે જીજી કરે સહુ કે, "
- પુન્ય વિના સરખાઈ ન હોઈ. ચે. ૪