________________
૧૯૨ :
: રાસ ષટકસંગ્રહ
વિષમ ઉજાડી તીર નઢીને, સુખ નહી છે તિલ રતી, મયણરેહા તે દુઃખકરી દોરી, અષ્ટ પડે છે સતી. ર૦ ૭૩ જૂરે ઘણને કરય વિલાપા, દુઃખભર છાતી ફાટે. મયણરેહાનું દુઃખ પ્રભુ જાણે, બેઠી છે તટ માટે. રા. ૭૪ સંયોગ રૂપણી ઇરૂઈ હુંતી, વિયેગણુ તિણગવાલી, નાથ વિહૂણી દુઃખ જ કરતી,આણી રણમે રાલી. રા. ૭૫ દેખ સગાઈ ઈણ સંસાર, વાછડતાં નહીં વારે, ઈમ જાણી સદગુરૂ સે, લાહો લેજો લારો. રા. ૭૬ તિણ અવસરમેં દેવતા જાયે, દુઃખ કરે છે રાણી, વૈકિયરૂપ કર્યું હાથીનું, રામત માંડી પાછી. ર૦ ૭૭ દુઃખ વિસરીને વિલમ કને, સૂર ઉછાલ પાણી, દુઃખ દોરીને હાથી દીઠી, રમત દેખે રાણી. ર૦ ૭૮ જિયું જિયું રામલ દેખે રાણી, અચરિજ મનમાં ભારી, ધર્મ સંપૂરી પુણ્ય પ્રકારે, આવે છે નરનારી. રાવ ૭૯ જસભરી હાથી તેહને સુંડશું, દેખી રાણી ઉછાલી, તેટલે નેડો આવી નીક, પાઠાંતર,
દેવતા છે કે ઈ પર ઉપગારી, રાણી શુંટે ઉછાલી, ઇતરે કોઈ આય નિક, રાણું વિમાન મેં ઘાલી. રા૮૦ વિદ્યાધર તે રાજી હૃઓ, રૂપ ઘણે છે નારી, તરત વિમાન ને પાછો વા,હું લઈ જાઉં ઘરબારી.રા.૮૧ મયણરેહા તે મનમેં જાણ્ય, તુરત વલ્યો છેપાછે, ‘કુણ જાણે કિણ કિસ લઈ જાવે, હું તે ન દીસે આ છો. ર૦ ૮૨