________________
૧૭૨ :
: સ ષક સંગ્રહ ચંદનને ગંધ વિસરાલ રે, કઠિયારો કાન્હડ બાલ રે, જઈ ના ચોક વિચાલ રે. વર્ષા. ૧૦ શેઠ કહે ચંપક પ્રત્યે સખી એનું મૂલ કહાય, દય ટકા દીધા છે સખી, જે તુમ આવે હાય રે, કઠિયારે ઘરમેં જાય રે, હવે શેઠ કહે સમજાય રે, એહ, મૂલ લીયે તુમ દાય રે. વર્ષા૧૧ દેઇ સેનયા પાંચશે સખી, શેઠે કીધ જુહાર, ત્રીજી વાલે લકત સખી, મીઠે રાગ મહાર રે, કહે માનસાગર સુવિચાર રે, કાન્હડે લઘું દ્રવ્ય અપાર રે, પામી જે પુણ્ય પ્રકાર છે. વર્ષા. ૧૨
દોહા નગર વિચાલે નીક, આ ગણિકા વાસ; નખૂટ નર તિહાં વસે, હસ કરિ કીધી હાસ. ૧ એલગાણો આ બહાં, મનમેં મહટી ખંત, આ આંહી જાણ જે, રસિયા એમ હસંત. ૨ કઠિયારે કાન્હડ કહે, સાંભલા સયણ વાત; ઘણ ઠોડે જે આવશે, રહેશે દિવસને રાત. વેશ્યા આઈ વિહસતી, નયણે અમી ઝરતી મુખ મોઢે મટકો કરે, નયણે નેહ ધરતિ. ૪
ઢાલ ચોથી (નમણી ખમણીએ દેશી) . બેઠી પી માંડી વિશાલા, રસિયા ઉપર માંડે ટાલા, શિર રાખડિયાં અધિકી શેભા,માથે ભ્રમર ભલી પરે ન્યા. ૧