________________
: ૧૫૭
ધર્મ બુદ્ધિ પાપબુદ્ધિને રાસ : યામિની માટે દરવાજા, જડ્યા છે રાખવા માજો, પરભાતે પેલો ઉચાડી, વશું રણતુર વજાડી. ૧૧ મંત્રીને જઈ દૂત ભાખે, એ યુદ્ધ તણી હોંશ રાખે; ઢાલ ઉદય વદે મન ખેલી, બાવીશમી એણી પરે બેલી ૧૨
(સવ ગાથા ૩૨૮)
છે દેહા પ્રાતઃ સમે બહુપરે સજી, સેન સબલ ચતુરંગ પાપબુદ્ધિ નૃપ પુરથકી, નીસરી મનરંગ. ૧ અપશુકન થાતે થક, રાજા તે રણ ખેત; પહોતે બહુકલ પૂરશું, સૂરગુણે. ઉતિ, ૨ સાહમે સાહમાં દલ બે “મટ્યાં, રેપીને રણથંભ રણનાં વાજા વાજતે, માંડયો યુ ધારંભ. ૩
છે ઢાલ ત્રેવીસમી છે (શું કરીએ જે મૂલજ કુ --એ દેશી) હાથીશું ભિડે તિહાં હાથી, ઘડાચઢ,ધોડાચઢ સાથી; વાણીયે વાણીને પાલાશું પાલા, રણું વહે રથવાલા. ૧ નાલે નાલ મૂકે તિહાં બહુલી, ધૂઆડે થઈ રવિછબી હુલી; ગાજ તણી પરે મયગલ ગાજે, તરવારને મીસે વીજ વિરાજે.૨ વાણમિસે વરસે જલવાર, જલની પરે વહે લેહી અપાર; ઘડપડતાં થાયે ધ્રુસૂકા, જવાસાની પરે કાયર સૂકા. ૩ તુંબ તણી પરે શિર તણાય, રકત રણની ભૂમિ સીંચાય; રજપૂરે ગગનાંતર છા, એમ જાણે વરસાલો આય. ૪
