________________
: રાસ ષ સંગ્ર
વાંસે પડ્યા, મારતાં ગલ હૃઆ સુંઢાલા. માત્ર ૧૪ કટક વ્યંતર તણે હણ્યો અરિ ઘણ, આપણુ શિષ્યની જીત કીધી, વાજીમાં સૂર ની સાણ ઘેરયા ઘણાં, અમને કાવડે ખ્યાતિ લીધી. મા. ૧૫ લાજ વાધી ઘણું જગત ઘૂંબડ તણું, બેલ અરિયાં તણે હૃઓ માઠ, એ થઈ ઢાલ જિનપથ એગણીશમી, નાસતાં શિર ચડયે કૃષ્ણ ચઢે. મા૧૬
| (સર્વગાથા ૩૭૧)
આ દેહા ચંતર તાસ સગાઇ, કુમર લો જ સવાd, અચરજ સહુને ઊયને, એટણ કર્યો ઉન્માદ્ધ. ૧ ઘૂંબડ તે એકલે હુતે, કટક થયે પરગટ્ટ, દીઠે નહી તેણે આવતે જાતે નહી પણ દીઠ. ૨ એ કે દેવતા, કે વિદ્યાધર કેઈ, કે કેન્દ્ર સિંદ્ર છે, આંખ નરપતિ હોઈ, ૩ રાજા દેશના મૂઆ ઘણ, એને ન મૂઓ કે, અમરસેન મનમાં હશે, એ કરતે જોઈ. ૪ તતક્ષણ કુમર કાયા થકી, ચર્મ ઉત્તાર જામ, જયસેન સૂપ પ્રગટ થયું. હર્ષા સહુકે તા. ૫ એ વિદ્યા શીખ્યો કિહાં, અહા કુમર વડવીરે, સંગ્રામ કિધે એટલે તંતે, સાહસ ધીર, ૬