________________
કવિ કવન
કવિ કવનની હેર, પવન લઈને ઉપડ્યો; કર્ણપટે અથડાઈને, અંતરમાં જઈ ઉછળ્યો. કર્યો હૃદય રણકાર, ભેદ્યો ભરમના ભેદને; અભેદનો ભણકાર, છેલ્લો કરમના ખેદને.
,
-
ખીલી વસંતની વેલ, ટુ-હુ-ટુ-હુ કોકીલા કરે; તુંહી–તુંહી–નો નાદ, કાર ચેતન ખરે.
કવનનું શમન થયું, નિર્વિકલ્પ થયો કવિ; , સુર પર કર થંભી ગયે, “અમર’ સિદ્ધ થયે રવિ.
