________________
તેમની બે આંખો સમાન હોય છે. કદાચ આંખો ઝીણી થાય યા મીંચાય તો પણ આ બે ગુણો જીવતા-જાગતા રહે છે.
વીતરાગ, સર્વજ્ઞ શ્રી તીર્થંકર પરમાત્મા અને પંચ મહાવ્રતના પાલનમાં અપ્રમત્ત એવા ગુરૂ – એ બે આ યોગીના હૃદયમાં રહે છે.
પરમાત્માનું ધ્યાન ધરનારને સુદેવ અને સુગુરૂ એ બે ઠેઠ ૧૨-૧૩ ગુણસ્થાનક સુધી અત્યંત - અત્યંત જરૂરી છે.
ઊંચા ગુણસ્થાનકે પણ સૂક્ષ્મ અહં કંઈક પ્રમાણમાં આત્મામાં વિદ્યમાન હોય છે, એટલે તેના હુમલાથી બચવા માટે સુદેવ-સુગુરૂની નિશ્રા ખૂબ જ જરૂરી છે.
જીવનો દ્વેષ અને યોગમાર્ગ એ બે વચ્ચે આસમાનજમીનનું અંતર છે.
આત્માનો ચાહક, ન કીડીના આત્માને દૂભવી શકે, ન કુંજરના આત્માને દૂભવી શકે.
આત્મા દૂભાય એટલે યોગ ન રહે.
પ્રવૃત્તચયોગી આ સત્યને પચાવીને નિરંતર આત્મામાં રમે છે. આત્મસ્વભાવમાં રહે છે, પરભાવમાં ખસતો નથી. પરભાવનો સ્પર્શ તેને સર્પદંશ જેવો લાગે છે. | સુયોગ્ય પ્રયત્નો દ્વારા જીવને મિત્રની આંખે જોવાની પ્રથમ મિત્રાદષ્ટિને પાત્ર બનવાની તાલાવેલી પ્રત્યેક ભવ્ય આત્માને લાગે તેવી અગાધ કરૂણા આ દૃષ્ટિબોધમાં છલકાઈ રહી છે.
આઠમી પરાર્દષ્ટિની સઝાય............