________________
થઈ જઈએ. સ્થૂલદષ્ટિમાં જ અટવાઈ જઈએ, કૂવાને કબૂતર જેવી દયાજનક દશા આપણી પણ થાય.
પરમપદનું જે સુખ આ ગાથામાં વર્ણવ્યું છે, તે વાંચતાં, સાંભળતા પણ સાચા આત્માર્થીને તો મોમાં પાણી છૂટે. શૂળીની સેજ કરતાં ય વધુ પીડાકારી સંસારમાંથી છૂટવાની લગની લાગે. જ્યાં એક ક્ષણની પણ સાચી શાંતિ અનુભવવા મળતી નથી. અનેક પરાધીનતાઓ ચૂપચાપ, નત મસ્તકે સહન કરવી પડે છે એવા સંસારને સિંહવૃત્તિનો કોઈ પુરુષ સેવવા જેવો ન જ માને.
આ ગાથા કહે છે કે માણવા જેવું સર્વોત્તમ સુખ આત્મામાં જ છે. આત્માની બહાર તેનો એક અંશ પણ નથી.
એ આત્માને આપણે આપણી વૃત્તિમાં પરોવવાને બદલે આપણી વૃત્તિ મુજબ ઘસડવાની મિથ્યામતિથી દોરાઇને આપણે આજ સુધી જન્મ-મરણ વચ્ચે જ આત્માને સબડાવ્યો છે.
અપૂર્ણ, એકાંગી યાને મિથ્યાદષ્ટિ વડે જ દોરાતા રહીને આપણે આત્માને વધુ કર્મગ્રસ્ત બનાવીએ છીએ એ સત્ય જેટલું વહેલું આપણને સમજાશે તેટલા વહેલા આપણે મન અને ઇન્દ્રિયોના લવારાને બંધ કરીને આત્માને સાંભળતા થઈ શકીશું. આત્માના ગુણો સાથે પ્રીતિ કેળવી શકીશું. આત્મસ્વરૂપમાં રસ વધારતા થઈ શકીશું.
રાગ-દ્વેષ આગનો ગોળો છો.
આઠમી પરાષ્ટિની સઝાય...
૧૬૯
