________________
ચન્દ્રકળાની જેમ અમૃતમય જીવનમાં વિકસતા રહ્યા. નિત્ય જિનપૂજા, માતા-પિતાને પ્રણામ, ધાર્મિક અભ્યાસ, રાત્રી ભોજનનો ત્યાગ સાત્ત્વિક જીવનના ઘડતરમાં અવરોધરૂપ કંદમૂળ આદિ પદાર્થોનો ત્યાગ, વૈર-વિરોધની કાળી છાયામાં મનને ન સરકવા દેવું, આ બધા ઉત્તમ સંસ્કારો કીશોર અવસ્થામાં જ તેમના જીવનમાં દ્રઢ થઈ ગયા હતાં.
૧૬ વર્ષની વયે મેટ્રીક સુધીનો વ્યાવહારિક અભ્યાસ કર્યા. પછી પિતા સાથે ધંધાએ જોડાવા છતાં વિશ્વસ્પર્શી-મંગલ જીવનનો નાદ તેમના જીવનમાં અગ્રસ્થાને રહ્યો. એટલે સમય કાઢીને પણ પોતે ધાર્મિક અભ્યાસ વધારતા રહ્યા. ધર્મસૂત્રોના ગહન અર્થોને પચાવતા રહ્યા. સંસ્કૃત તેમજ પ્રાકૃત ભાષાના અભ્યાસ સાથોસાથ તેમણે પ.પૂ.ઉપાધ્યાય શ્રી યશોવિજયજી મહારાજાના ગુર્જર સાહિત્યના અભ્યાસમાં ઊંડી રૂચિ દાખવીને અદ્ભુત નિપુણતા
હાંસલ કરેલી. ઉપકારી માતા પિતાના આગ્રહને કારણે તેમને લગ્નગ્રંથીમાં જોડાવું પડયું હતું, પરંતુ તેમની આંતરૂિચમાં તો આધ્યાત્મિક જીવન જ બેઠું હતું.
સાચા હૃદયની પ્રાર્થનાની જેમ આ આધ્યાત્મિક રૂચિના જવાબમાં જ હોય, તેમ વિ.સં. ૧૯૮૨માં ૫. પૂ.આચાર્યદેવ શ્રીમદ્ વિજયદાનસૂરીશ્વરજી મહારાજશ્રીની પોતાના શિષ્યપ્રશિષ્ય પરિવારાદિ સાથે મુંબઈમાં પુનીત પધરામણી થઈ.
મેઘનું આગમન પ્રાયેઃ નિષ્ફળ નથી જતું, તેમ આ આચાર્યદેવના પ્રશિષ્ય પૂ. શ્રી રામવિજયજી મહારાજ (વર્તમાનમાં ૫. પૂ. આચાર્ય દેવ)ના વૈરાગ્યસભર પ્રવચનો સાંભળતાંની સાથે જ પવનથી અગ્નિ ભભૂકે તેમ ભગવાનદાસભાઈના હૈયામાં વૈરાગ્યનો અગ્નિ ભભૂકી ઉઠયો. રાગ તેમાં બળવા માંડયો.
