Page Text
________________
[૨૦૦
૯: શ્રી સુવિધિનાથ જિન સ્તવન કરવી. આ ભવપૂજા કરવાથી આદર્શને પહોંચી જવાય છે અથવા તે માગે ઘણી પ્રગતિ થાય છે, એ હમેશાં યાદ રાખવું. અને દ્રવ્યપૂજાનું મહત્વ પણ ભાવપૂજાના અધિકારી થવા માટે છે. તેથી દ્રવ્યપૂજા સાથે ભાવપૂજા કરવી અને તે બનતી સારી રીતે કરવી તે આદર્શ છે. એકલી દ્રવ્યપૂજા અધૂરી છે, અને માત્ર સારી ગતિ અપાવનાર થાય છે. એટલા માટે આ કાળમાં ભાવપૂજા ઉપર બને તેટલે ભાર મૂકવામાં આવ્યું છે. આદશને પહોંચવાને આ માર્ગ છે અને તે સાચો શુદ્ધ માગે છે એમ વિચારવું. આ કાળમાં તે દેરાસરે જવાની વાત પણ ઘણા ભાઈઓને જરૂરી લાગતી નથી. દર્શન કરવાની જે મુશ્કેલી આગળના સ્તવનની અંદર બતાવવામાં આવી તે ઊભી જ રહે છે. નવયુગના મણુએ જાણવું જોઈએ કે મહામુશ્કેલીએ મળે એવી આ સગવડ અત્યારે મળી છે, માટે તેને લાભ ઊઠાવો જોઈએ. અને યાદ રાખવું કે અત્યારને સંબંધ તે ટૂંકા વખતને છે અને અકકસ છે. આવા જીવનમાં અનેક ખટપટ, રાજદ્વારી રમત રમવી, તે કર્તવ્ય નથી, પણ પિતાની જાતનું બને તેટલું સુધારી લેવું, અક્ષય સુખ પ્રાપ્ત કરવા બનતે પ્રયાસ કરે અને આ જીવન વગેરે મળેલી સામગ્રીઓને પૂરતો લાભ લેવો એ જ જરૂરી છે. માટે દ્રવ્ય-ભાવપૂજા કરવી અને પ્રતિપત્તિપૂજા કરવાની ભાવના રાખવી એ જ કર્તવ્ય છે, એમ સમજી દેરાસરે તે જરૂર જવું અને દ્રવ્યપૂજાને તથા ભાવપૂજાને એકસરખો લાભ લેવો. આટલી પ્રસ્તાવના સાથે આપણે હવે આ સ્તવનને સમજવાને પ્રયત્ન કરીએ અને પ્રભુદર્શનને સાચે લાભ ઉઠાવી, આગળ વધી નિરંતરનું સુખ પ્રાપ્ત કરવા ઉદ્યમવંત થઈએ.
- સ્તવન
(રાગ-કેદારે; એમ ધો ધણીને પરચાવે-એ દેશી). સુવિધિ જિનેસર પાય નમીને, શુભ કરણી એમ કીજે રે,
અતિ ઘણો ઊલટ અંગ ધરીને, પ્રહ ઊઠી પૂછજે રે. સુવિધિ. ૧ પાઠાંતરે જિસેસર સ્થાને પ્રતમાં “જિનેસર’ શબ્દ છે; અર્થ ફરતો નથી. “પાય' સ્થાને પ્રતમાં “પાદ' છે; અર્થ એક જ રહે છે. “એમ” ને સ્થાને પ્રતમાં ‘ઇમ’ છે; અર્થ ફરતે નથી, “ ઊલટ” સ્થાને પ્રતમાં “ઉલટ' પાઠ છે “અતિઘણો” સ્થાને પ્રતમાં “અતિગુણ” પાઠ છે છે; ઘણાગણે એવો એનો અર્થ થાય છે. “પૂછજે રે” સ્થાને “પૂછજે રે' એ પાઠ પ્રતમાં છે; એ જૂની ગુજરાતી છે. “શુભ' સ્થાને “સુભ” પાઠ એક પ્રતમાં છે; અર્થ એ જ છે. “પૂછજે રે’ સ્થાને એક પ્રતમાં “પૂજા રચીજે રે’ એ પાઠ છે; અર્થમાં ફેર નથી. (૧)
શબ્દાર્થ–-સુવિધિ = સુવિધિ નામના નવમા તીર્થંકર. જિણેસર = ભગવાનને પાય = પગને. નમીને = વાંધીને, પૂછને, શુભ કરણી = સારી ક્રિયા, જે ક્રિયા કરવાથી સારો બંધ અને સારી ગતિ થાય છે. એમ = આ પ્રકારે, હવે પછી કહેવાય છે તે રીતે. કીજે = કરવી અતિ = ખૂબ ધ = પુષ્કળ. ઉલટ = હોંસ. અંગ ધરીને = મનમાં લાવીને, શરીરે પુલક્તિ થઈને. પ્રહ = સવારના પહોરમાં. પૂછજે = પૂજવા, સેવા કરવી, આરાધના કરવી. (૧)
२७
| SR No. | 005730 |
| Book Title | Anandghan Chovisi |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Motichand Girdharlal kapadia, Ratilal D Desai |
| Publisher | Mahavir Jain Vidyalay |
| Publication Year | 1985 |
| Total Pages | 540 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 12 MB |