________________
दूरासन्नादिभेदोऽपि, तभृत्यत्वं निहन्ति न । एको नामादिभेदेन, भिन्नाचारेष्वपि प्रभुः ॥२३-१८॥
“દૂર અને આસન્ન વગેરે ભેદને લઈને પણ તેના મૃત્યત્વની(સર્વજ્ઞોપાસકત્વની) હાનિ થતી નથી. જુદા જુદા પણ અનુષ્ઠાનવાળા યોગીજનોને વિષે ઉપાસ્ય (આરાધ્ય) તરીકે નામાદિના ભેદથી એક જ પ્રભુ છે.”-આ પ્રમાણે અઢારમા શ્લોકનો અર્થ છે. કહેવાનો આશય સ્પષ્ટ છે કે, એક જ સ્વામીના અનેક સેવક હોય છે. પોત-પોતાની યોગ્યતાનુસાર કોઈ દૂર હોય, કોઈ પાસે હોય અથવા કોઈ વચ્ચે હોય તોપણ દરેક સેવકમાં તત્કૃત્યત્વ (તસેવકત્વ) અર્થાત્ એકસ્વામિત્વસ્વરૂપ સામાન્ય ધર્મ હોય છે જ. દૂર–ાદિ વિશેષને લઈને એકસ્વામિકત્વસ્વરૂપ સામાન્ય ધર્મનો નાશ થતો નથી. આવી જ રીતે તે તે દર્શનોમાં રહેવા છતાં યોગીજનોમાં “સર્વજ્ઞોપાસકત્વ સ્વરૂપ સામાન્યધર્મ હણાતો નથી. એક રાજાની જુદા જુદા પ્રકારની સેવા કરનારા અનેક સેવકોમાં જેમ એકનું મૃત્યત્વ(એકસ્વામિક7) સંત છે તેમ અહીં પણ એકસર્વજ્ઞોપાસત્વ તે તે મુમુક્ષુઓમાં સબુત છે.
યોગદષ્ટિ સમુચ્ચયમાં (લો.નં. ૧૦૭ થી ૧૦૯) એ વસ્તુનું વર્ણન કરતાં ફરમાવ્યું છે કે- જેમ કોઈ એક રાજાના, પાસે અથવા દૂર વગેરે ભેદથી નીમેલા ઘણા સેવકો જુદા જુદા હોવા છતાં તે બધા એક જ રાજાને આશ્રયીને રહેલા છે; તેમ સર્વજ્ઞતત્ત્વ પૂર્વે જણાવ્યા મુજબ એક હોવાથી; તે બધા સર્વજ્ઞપરમાત્માના મતનું અવલંબન
