________________
- મહાશતકની સ્ત્રી રેવતી [ રર૭ ] લાને જ અધિકાર રહેવું જોઈએ.” રેવતી શ્રીમંત માતાપિતાની મેઢે ચડાવેલી પુત્રી હતી-સ્વભાવે ચંચળ અને ઉદ્દામ મને વૃત્તિવાળી હતી. મોટા પરિવારમાં સમાધાનીથી કેમ રહેવું એ એને આવડતું જ નહોતું. રેવતીનાં પગલાં થતાં મહાશતકનું ઘર એક યુદ્ધમેદાન જેવું થઈ પડયું.
સ્વછંદી રેવતીએ ધીમે ધીમે ખીજાએલી સર્ષિણનું સ્વરૂપ ધર્યું. પોતાની બાર શેયને એ ભરખી ગઈ. એક યા બીજી રીતે એમને ઝેર આપીને, પોતે જેને કંટકરૂપ માનતી હતી તેમને કાંટાની જેમ જ ઉખેડીને ફેકી દીધી.
મહાશતકને એથી ઘણે આઘાત થયે. ઉપરાઉપરી આઘાત પામતું મહાશતકનું હૈયું વલેવાઈ જતું. પણ પતે શ્રમણનાયક ભ. મહાવીરને શ્રાવક છે-મહાવીરને શ્રાવક કડવું વેણ સરખું પણ કેઈને ન કહે, એમ માની શાંત રહેતે. ઝેરના માત્ર ઘુંટડા નહિ, પણ ઘડાના ઘડા એ સહિષ્ણુ શ્રાવક મહાશતક પી ગયા. રેવતને શાંતિથી સમજાવવાનો પ્રયત્ન કરવા છતાં પરિ ણામ વિપરીત આવવાથી મહાશતક પિતાના એક જુદા ગૃહમાં મૌનપણે રહેવા લાગ્યા.
મહાશતક મોટે ભાગે મૌન રહે છે, ખાવાપીવાના પદાર્થોમાં પણ એક સાધુને છાજે એ સંયમ પાળે છે–પોતાની સાથે છૂટથી બોલચાલતું નથી એ જોઈને રેવતી અંદરથી બળી મરતી. કોઈ કઈ વાર
