________________
મૃગાવતી [ ૧૪પ ] એટલામાં એક ધનુષધારી જેવો દેખાતે યુવાન, પર્ષદાની એક બાજુ અચાનક આવી ઊભો રહ્યો. મૂળ બ્રાહ્મણ હોવા છતાં ધાડપાડુને ધંધો કરનાર આ યુવાન દેખાવે કઠેર અને નિર્દય જેવો લાગતે. પણ અત્યારે એની ગ્લાનિ અને તરવરાટ જેતાં એક વખતને આ ધાડપાડુ જાણે કે પોતે જ પોતાને ભૂલી ગયા હોય એમ લાગે. ઔફુક્યથી પ્રેરાયેલેતે બ્રાહ્મણ ઊભે ઊભે ભગવાનની દિશામાં બે ડગલા આગળ વધે. લજજા, સકેચ અને કિંચિત્ ભયમિશ્રિત વાણીમાં, થરાતી જીભે, બે હાથ જોડીને, એ બેલ્યાઃ પ્રભુ! યા સા
સા સા” પ્રભુએ પણ બે જ શબ્દમાં મેઘગંભીર ધ્વનિમાં જવાબ આપે. ધનુષ્યધારી સંવેગના રંગમાં રંગાઈને તત્કાળ ત્યાંથી ચાલી નીકળ્યા. આઠે પહોર જીવનને વાવી નાખતી કેઈ ભારે દ્વિધામાંથી છૂટ હોય તેમ તીરવેગે પર્ષદ છોડીને નીકળી ગયે. (ત્યાર બાદ તેણે પિતાના ૪૯ સાથીઓને સમજાવી, ભગવાન પાસે દીક્ષા અંગીકાર કરી હતી.)
પ્રભુ કંઈ સમજાયું નહિ. પેલા ધનુષ્યધારી સાથે આપને શી વાત થઈ ” પ્રભુને છૂપું રાખવા જેવું શું હોય? ગૌતમસ્વામીના પ્રશ્નના જવાબમાં લેકકલ્યાણ ખાતર પ્રભુએ આખી વાત, પહેલેથી માંડીને કહેવી શરૂ કરી. * “એ બ્રાહ્મણ યુવાનને એનાં મા-બાપે ઘરમાંથી કાઢી મૂકેલ હોવાથી, ઘણા વર્ષથી, પિતાના ચાર સો નવાણું - સાથીઓ સાથે ધાડપાડુનો ધંધો કરે છે. એક વાર આ લુટારુઓએ એક ગામ લેટયું, બીજી માલમિત સાથે એક યુવતી પણ તેમણે પકડી. યુવતીને તેઓ પોતાની પલ્લીમાં
