________________
સાં સ્મૃતિ સનકુમાર
- ૨૯:
પુનઃ પટકે છે તે સેના સામે જ છેલ્લુ યુધ્ધ લડી લેવાના એમણે નિશ્ચય કર્યાં હતા. શરીર એટલે કે શરીરનું સૌ એ સ` હવે સનતકુમારને બાળચેષ્ટા જેવું લાગવા માંડયું,
! એક દેવે સનકુમારના રાગ નિહાળી, કઈક ઉપચાર કરવાની સેવાભાવે તૈયારી બતાવી.
શરીરના વ્યાધિ તે। તમે મટાડશે, પણ વ્યાધિમાત્રનું મૂળ - ક રાગ, તેને આપ કઇ રીતે મિટાવી શકવાના હતા ?' સનત્કુમારે પૂછ્યું'.
કાઇ પણ વૈદ્ય પાસે ક`રાગના ઈલાજ નથી હેાતે।. અહુ બહુ તા દેહના દુખને થાડે દૂર ઠેલી શકે.' ધ્રુવે પેાતાની નિરુપાયતા દર્શાવી.
‘હું પણું ધારું, તે ફરી એક વાર આ કૃશ બનેલા દેહમાં આરેાગ્ય અને સૌની જ્યોત પ્રકટાવી શકું. પણ દેહમાં જ સસ્વ સમાઇ જતું હોવાની માન્યતા હુ મારી પાછળ મૂકીને આવ્યેા છું. દેહ કરતાં પણ આત્મા અધિક મૂલ્યવાન છે. દેહના આરેાગ્યા કરતાં અત્માનું આરેાગ્ય મને અનંતગણું આદરણીય લાગે છે.' સનત્યુમારે પેાતાની સ્થિતિ સમજાવવા માંડી
પણ જે માશુસ દેહને નીરાગ રાખી શકતા નથી તે આત્માને શી રીતે નીરાગ કરવાના હતા? ' ધ્રુવે પ્રશ્ન કર્યાં.
"
• દેહની નીરાગતા ? સનત્કુમારના કૃશ બનેલા ફ્રેંડમાંથી અવાજ આવ્યે. એમણે પેાતાની એક આંગળી મ્હાંમાં નાખી અને થાડી વારે બહાર કાઢી, દેવને બતાવી. દેવ એ આંગળીનુ રૂપ જોઇ દિગ્મૂઢ બન્યા. એ આખીયે આંગળી જાણે કે તપાવેલા શુદ્ધ કચનમાંથી ઘડી કાઢી હેાય તેટલી રૂપવાન બની ગઇ હતી. સનકુમાર જો ઇચ્છે તે પોતાના દેહને, પહેલાં કરતાં પશુ
૯
