________________
( ૧૯૭ )
ગ્રહના ત્યાગ, સ્વચ્છ દપણાના ત્યાગ, પ્રમાદ અને ઇંદ્રિયવિષયને ત્યાગ એ મુખ્ય છે. તે સત્સંગના યોગમાં અવશ્ય આરાધન કર્યા જ રહેવાં અને સત્યગના પરોક્ષપણામાં તે અવશ્ય અવશ્ય આરાધન કર્યાં જ કરવાં; કેમકે સત્સંગ પ્રસંગમાં તે જીવનું કંઇક ન્યૂનપણું હોય તેા તે નિવારણ થવાનુ` સત્સંગ સાધન છે, પણ સત્સંગના પરોક્ષપણામાં તા એક પેાતાનુ આત્મબળ જ સાધન છે, જે તે આત્મબળ સત્સંગથી પ્રાપ્ત થયેલા એવા ખાધને અનુસરે નહીં, તેને આચરે નહીં, આચરવામાં થતા પ્રમાદને છોડે નહીં, તેા કાઈ દિવસે પણ જીવનું કલ્યાણ થાય નહીં.
સંક્ષેપમાં લખાયલાં જ્ઞાનીના માર્ગના આશ્રયને ઉપદેશનારાં આ વાકયો મુમુક્ષુજીવે પોતાના આત્માને વિષે નિરંતર પરિણામી કરવાયેાગ્ય છે; જે પેાતાના આત્મગુણને વિશેષ વિચારવા શબ્દરૂપે અમે લખ્યાં છે.
[ ૪૭ ]
૩૪
[ વર્ષ ૨૮ સુ' ]
અગમ અગેાચર નિર્વાણમાગ છે, એમાં સંશય નથી. પાતાની શક્તિએ, સદ્ગુરુના આશ્રય વિના,
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
