________________
જૈન બાલગ્રંથાવલિ શ્રેણીઃ ૨.૫ - - - - ન બોલાવે, ત્યાં સુધી પાછા ન ફરવાનું નામ લીધું.
દેશ-પરદેશ ફરતો ફરતો કુમાર બિંબિસાર સમુદ્રની સફરે નીકળ્યો. સફર કરતો, પરાક્રમ ફોરવતો વેણાતટ નામના બંદરે ઊતર્યો. સુંદર શહેર, મોટાં ચોકચૌટાં. ધનદત્ત નામે એક વેપારી ત્યાં વસે. ભારે પ્રામાણિક, નીતિ ને ન્યાયવાળો. ન્યાયથી પેદા કરેલું ધન હાથમાં ઝાલે. - કુમાર ફરતો ફરતો એની દુકાને જઈ પહોંચ્યો. શેઠે તેજસ્વી મુખમુદ્રા જોઈ આવકાર આપ્યો. કુમાર પણ ભારે હોશિયાર. નવરો ન બેસતાં વેચાણની વસ્તુઓ લેવા-મૂકવામાં મદદ કરવા લાગ્યો.
આ વખતે એક ભારે અચંબા જેવું થયું. રોજ તો ઘરાકી ઠીક ઠીક રહે, પણ આજ તો જાણે દરોડો પડ્યો. સાંજ પડતાં તો ચીજ-વસ્તુ બધી ખલાસ. વકરો ન પૂછો વાત. શાણા શેઠે વિચાર કર્યો કે નક્કી, આ જુવાનનાં પગલાં શુકનવંતાં છે. એણે કુમારને કહ્યું: ‘તમે મારે ત્યાં ચાકરીએ રહેશો? કહેશો તે પગાર આપીશ.'
કુમારને તો જ્યાં ત્યાં નવું નવું જોવું જાણવું હતું. એ તો રહ્યો. થોડા દિવસોમાં એના પર શેઠના ચાર હાથ થયા. કુમાર કહે એ થાય. ધનદત્ત શેઠના ઘરમાં ધન ઊભરાઈ ગયું. એક દિવસે રાજ તરફથી ઢંઢેરો પિટાયો કે તેજંતુરી’
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
