________________
( ४१ )
वाणी मी समाणी ऊरे, विरुयां वचन सदा परि हरे ॥ वीर वदे गोयम गुणवंत, ते परजव सोजागी संत ॥ ५७ ॥ गुणविण गर्व घणो मन धरे, तपसीनी जे निंदा करे || मानी धर्मविडंबक होय, परजव मर दोजागी सोय ॥ ५८ ॥ पढे गुणे चिंते सुविशेष, य वर जणी वली दिये उपदेश || सहगुरु नक्ति करे मन शुद्ध, परजव पामे चोखी बुद्ध ॥ ५७ ॥ तपसी ज्ञान वंत गुणवंत, तास अवज्ञा करी हसंत ॥ ए अजाण मुख एणी परें कहे, ते नर मरीने बुद्धि नवि लहे || ॥ ६० ॥ माय ताय सेवे मन खरे, छावर वडाने श्रादर करे ॥ धर्माधर्म विगत जुजु, पृछे सावधान जे हुइ ॥ ६१ ॥ राधे जिनवरनां वयण, जेणे उघडे हियानां नया || देव ने गुरुना गुण गाय, मरी पुरुष ते पंकि तथाय ॥ ६२ ॥ मन माने तेम जीव विणास, खान: पीठ ने करो विलास || पढे गुणे धर्मे शुं होय, एम चिंतवतो मूरख होय ॥ ६३ ॥ कूकड तित्तर लावां चडां, सूअर हिरण रोऊ बापडां ॥ वन जमतां जे आपे धरी, बीकण होये सदा ते मरी ॥ ६४ ॥ जीवः सवि ऊपर हित सदा, जय न करे न करावे कदा ॥ * पीड पराइ बजें जेड़, गोयम धीर दोवे नर तेह
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
