________________
૧૯૪
હરે જાયા પાંચસે પાંચસે નારીઉં, રહેવા પાંચ પાંચ મહેલ જાયા મેરા રે ઉંચા તે કુળની ઉપની, રૂપે અપસરા સમાન છે
જાયા પાછા હારે માજી ઘરમાં જે નીકળે એક નાગણી, સુખે નિદ્રા ન આવે લગારા તો પાંચસે નાગણીઓમાં કેમ રહું, મારું મનડું આકુળ વ્યાકુળ
થાય માડી હવે ૮ હરે જાયા એટલા દિવસ હું જાણતી, રમાડી બહુ રીતે બાળ છે જાયા દિવસ અટારે આવીયે, તું લે છે સંજમ ભાર છે જાયા લે હાંરે માજી મુસાફર આવ્યો કે પરૂણલો, ફરી ભેગો થાય ન થાય ઈમ માનવભવ પામ દેહિ, ધર્મ વિના દુર્ગતિ મજાર
માડી હવે ૧૦ હવે પાંચસો વહુઓ એમ વિનવે, તેમાં વડેરી કરે છે જવાબ છે વાલમ મેરા રે, સ્વામી તમે તે સંજમ લેવા સંચર્યા છે સ્વામી અમને તે કવણ આધાર, વાલમ મેરા રે વાલીમ વિના કિમ
રહી શકું ૧૫ હરે માજી માતા પિતા ને ભાઈ બેનડી, નારી કુટુંબ ને પરિવાર છે માડી મેરી રે અંત સમય અલગ રહે, એક જૈન ધરમ તારણહાર
માડી હવે ૧રા હરે માજી કાચી ને કાયા કારમી, સડી પડી પણ સીઝાય છે જીવડે જાય ને કાયા પડી રહે, મુઆ પછી બાળી કરે રાખે છે
માડી. ૧૩ હવે ધારિણી માતા રહી વિનવે, આપુ મનહિ રહે સંસાર છે
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
