________________
३८
शत्रुंजय मादात्म्य.
विचारि ते तेनी तरफ चालवा लाग्यो. या मेहेलमां था वस्तु बहु रमfor a ! था वह रमणीक बे ! एम विचारतो थको, ते तेनां मजलाईपर चडवा लाग्यो. महापराक्रमी एवो ते एवी रीते चालतां धकां, जेवो चंद्रशालाप्रते आव्यो, तेवामां तेणे पद्मासन वारीने बेठेला एक योगीने जोयो. त्यारे ते विचार्यु के, संसार सरखा या अरण्यमां संसारीनी पेठे जमता एवा में, प्रसंगधी जीवतां मुक्त थया सरखा श्रा योगीने जोया; एम विचारि पृथ्वीपर मस्तक अडाडीने, कल्याण करनारा, तया दयाने पालनारा ते योगीने समतापूर्वक तेणे नमस्कार कर्यो. पंच महाव्रत तथा यमोने समतापूर्वक धरनारो, आसनपर बेठेलो, महा प्रा' यामने धारण करनारो, नियमोमां यादरयुक्त, पांच इंडि तथा मन, वचन ने कायानां योगने धरनारो, चार ज्ञानने धरनारो, तथा समाधित्रिकां जावी अरिहंत संबंधी तेजनुं स्मरण करनारो, तथा दयालु एवो ते योग। तेने जोइने पोतानुं ध्यान छोडतो वो अने तेने कहेवा लाग्यो के, हे वत्स !! तुं सुखी तो बे ने ? जले श्राव्यो ! तारा शरीरने तो सुखसाता बेनी ? धने तुं यहीं विघ्नरहित श्राव्यो बेनी ? वली हे वत्स! तुं श्राश्चर्य नहीं पामजे ? ताराप्रते विद्या आपीने गुरुपणानुं करज बोडवानी इहाथी हुं तने खरेखर यहीं लाग्यो तुं. " तुं जुख्यो होश एम कही ने दीव्य शक्तिथी मगावेली श्राश्चर्यकारक रसोइ, प्रीतिपूर्वक योगी ने जमाडी. पठी तेणे पण जोजन करीने, पूर्वपुण्यनुं फल जातां कां, विनयपूर्वक ते योगीनी पासेथी खड्गसिद्धि नामनी विद्या मेलवी, पी ते वखते योगी पण कमलासनपर बेसीने, तथा कांतिथी ते महेलने पण दीपायमान करतो थको, आकाश नेदीने पोतानां प्राणोने तजतो दवो. एवी रीते ते योगी स्वर्गमां गये बते, सारासारने जाणनारो ते राजकुमार, मेहेल के योगीने न जोवा लाग्यो; पण केवल वननेज जोवा लाग्यो; अने विचारवा लाग्यो के, अहो ! योगनो महिमा hat a !!! जेथी जीवतां थकां पण घ्यावी लक्ष्मी मले बे, तथा परजवमां तेी मुक्ति मले बे. सारी रीते योगनो आश्रय करनाराउने पापोनो नाश, मुक्तिनो संग, तथा सर्व सिद्धि प्राप्त थाय बे. एम विचारि त्यांथी वीने, ते वनमां जमवा लाग्यो, त्यां तेणे उंचां वृक्षोवालो, तथा अंदर बे
"
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org