________________
३०२
शत्रुजय मादात्म्य. राणीने सॉप्यों. पड़ी तेणे नगरमा उद्घोषणा करावी के, “श्राजे राजाने पुत्र थयो जे;" पड़ी तेनी अत्यंत कांति होवाथी तेनुं “जामंडल" नाम पाड्यु. पड़ी ते जामंडल त्यां चंगतिथी तथा पुष्पवतीथी लालन करातो थको कल्पवृक्षनी पेठे वृद्धि पामवा लाग्यो.
हवे अहीं जनक राजाए पुत्रनी जाल नहीं मलवाथी अनुक्रमे शोक रहित थश्ने पुत्रीनें “ सीता" नाम पाड्यु. पड़ी तेणीने संपूर्ण यौवनवाली, तथा परणवाने लायक जाणीने जनक राजा वरनी चिंतारूपी समुषमा स्वयंवररूपी नावें करीने बुड्यो; (अर्धात् स्वयंवरमंडप रच्यो.) हवे एटलामा मातंग, रंग श्रादिक म्लेडो, दैत्यो जेम धर्मस्थानकने तेम जनक राजानी पृथ्वीने उपजव करवा लाग्या. त्यारे ते व्रतांत जनक राजाए मित्राश्ना दावाथी दशरथने जणाव्यो, त्यारे पोताना पिताने थटकावीने रामचंजी पोते रणसंग्राममाटे गया. एवी रीते रामचंजी ज्यारे युद्ध करवामाटे श्राव्या, त्यारे ते म्लेट राजा नाशी गया, केम के सूर्यना किरणोशागल अंधकारना समूहो रही शकता नथी. पड़ी ते जनक राजा खुशी थश्ने रामचंद्रजीने पोताना नगरमां लाव्या, तथा इपंथी तेमने सीताने आपवाने तेणे श्ब्युं.
एटलामां त्यां श्रावेला पीला केशवाला अने नयंकर एवा नारदने जोश्ने सीता जय पामीने तुरत नाशी गश्. ते वखते कोलाहल करती तथा कोधातुर थएली दासीउए ते नारदने गलेथी पकडीने घरमांथी कहाडी मेव्यो. तेथी नारदे गुस्से थश्ने, सीतानुं चित्र चीत्रीने, ते चित्र चंप्रगतिना पुत्र जामंडलने देखाड्युं. त्यारे ते नामंडल पण तेणीने पोतानी बेहेन नहीं जाणीने कामातुर थयो थको, बीबरा पाणीमां जेम मत्स्य तेम उद्विग्न थयो. पनी चंगतिए पुत्रना उठेगना कारणने जा. णीने तुरत तेणे जनकने बोलाव्यो; तथा पड़ी तेनी पासे तेणे प्रीतिथी सीतानी मागणी करी; त्यारे जनके कयु के, में ते रामचंडजीने आपेली डे. त्यारे चंजगतिए कह्यु के, जो के हुँ ते सीतार्नु हरण करवाने पण समर्थ डं, उतां मारी पासे बे देवाधिष्ठीत धनुष्यो बे, तेपर जे बाण चडावे ते सीताने परणे. ते वात कबुल करीने जनके पोतानी नगरीमां आवी, ते बन्ने धनुष्यो मंडपमा मुक्यां' हवे ते वखते त्यां केटलाक रा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org