________________
अष्टमःसर्गः
श एवी रीते ते उर्बुधि संघने लुंटीने नारकीनी पेठे पाडा पोताने स्थानके थाव्या. एटलामां ते नदिलपुरना राजाए ते वृतांत सांजलीने मोटी सेना सहित ते चोरोना स्थानकने घेरी लीधुं.ते समये ते राजाना सैन्यने मोटुं जोश्ने जयजीत थएला ते निहो निगोदना जीवोनी पेठे किदामां जरा रह्या. ते वखते तेउना कुकर्मोथीज होय नहीं जेम, तेम वायुउँथी प्रेराएलो अग्नि ते स्थानमां लोकोने बालतो थको सलगी उठ्यो. ते अग्निने पाणीथी अटकावतां बतां पण ते, क्रोध जेम पुण्यने, तथा उर्जन जेम सजानना गुणोने, तेम ते नगरने बालवा लाग्यो. ते वखते ते अग्निश्री बलता, तथा धुंवाडाथी व्याकुल थता एवा ते निरोए कुंजिपाकनु कुःख सहन कर्यु. वली ते वखने ते विचारवा लाग्या के, अमोए था संघने उपजव कर्यो ! माटे श्रमो पापीउने धिक्कार ! वली ते श्रमारं जयंकर कर्म अमोने फलीबुद्ध थयुं. वली ते वखते अमोने या अकार्यथी अटकावनारो ते निर्लोजी कुंजारज पुण्यवान बे, पण अमो पुष्टोए ते उत्तम माणसने कहाडी मेख्यो !! एवी रीतना ध्यानमां तत्पर रहेला ते सघला कुटुंब सहित अग्निथी बलीने एकी वखते मृत्यु पाम्या; माटे हे राजन् ! कर्मोनी गति एवीज !! संघ, के जे अरिहंतोने पण पूजनीक बे, तथा मोटामां मोटुं तीर्थ डे, तेवा संघनी पण जे विराधना करे , ते खरेखर नारकीज थाय बे. माटे संघनी हमेशां श्राराधना करवी, पण तेनी विराधना तो बिलकुल करवीज नहीं, केम के संघना थाराधनश्री मुक्ति मले बे, अने तेना विराधनथी नरक मले बे. वली जे माणसो मार्गे चालता यात्राबुर्डने पीडे , ते कुटुंब सहित नाश पामीने नीचगतिमा जाय जे. एवी रीते पश्चातापयुक्त पीडाथी मृत्यु पामीने ते नरके गया, तथा त्यांथी समुखमा मत्स्यो थया, अने त्यां पण एकी वखते मछीमारोथी जालमां बंधाया. त्यांथी ते शियालो थया, तथा पली घणा जवो जमीने हमेशां शिकारमा तत्पर थया थका निहो थया. त्यां एक दहाडो वनमां जमतां थकां तेउए एक शांतखनावी मुनिने जोश, तेमने शुज नावथी नमस्कार कर्यो. त्यारे ते ज्ञानी मुनिए तेमने धर्मोपदेश दीधो, तेथी तेउए शंकासहित जनकपणुं मेलव्यु. वली तेउँने विशेष धर्म पमाडवा माटे ते ज्ञानी मु
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org