________________
१७४
शत्रुंजय माहात्म्य.
नी तो वातज शुंकरवी ? वली सातधातुयी बनेला शरीरमां कुधा, तृष्णा, टाढ, तडका यादिकथी पीडा थाय बे, माटे तेमां तो मूर्ख माएस स्थिरता माने वली जाई, पुत्र, स्त्री आदिक सर्वे स्वार्थ माटे श्रावे जाय बे, पण दुःख तो केवल आत्माज जोगवे बे. वली सर्व प्रकारे लाड लडावेलुं श्रा शरीर पण ज्यारे पोतानुं धतुं नयी, त्यारे माता, पिता, नाइ तथा पुत्रादिक तो केमज पोताना थाय ? एवी रीते राजा बोलते ते इंद्र प्रत्यक्ष ने कहेवा लाग्यो के हे राजन् ! खरेखर तुं संसारनी स्थिति जाणे बे, वली तें जेम कयुं तेम संसार खरेखर दुःखदायी बे, एवा पण या संसारमां प्रमादांध माणसो जेम तेम प्रवर्ते बे !! या जगत कर्मथी उत्पन्न याय बे, तथा कर्मथीज नाश पामे बे, माटे एवा या संसारमां बंधु, पुत्र तथा द्रव्यना लाजनी शुं स्पृहा करवी ? वली हे चक्री ! तेनो प्रत्यक्ष दाखलोज तुं जो ? जेम पूर्वे तारा पूर्वजो मृत्यु पाम्या बे, तेमज तारा साठ हजार पुत्रो पण मृत्यु पाम्या बे. तेज वखते सर्व सैनिको पण सनामां श्रावी शोकातुर थया थकां तथा बाती फोडतां थकां चक्रीने तेमना कुलनो दय जणाव्यो. ते सांजली विह्वल थएला चक्रीने इंद्रे व्यजनना (वींऊणाना) पवनथी तथा गोशीर्ष चंदनथी शांत कर्यो. पढी केटलीक मेहेनते चैतन्य श्राव्या बाद चक्री पुत्रोने याद करी करीने शोकथी वारंवार मूर्छा पामवा लाग्यो. ते मुर्खाथी चक्रीभुं मरण धारीने इंद्र तेना कंठमां लागीने रडवा लाग्यो; तेर्जना रुदनना नादथी जगतना सचराचर लोको पण शोकसागरमां निमग्न थया पढी इंद्र चकीने कवा लाग्यो के, हे राजन् ! तुं पण अन्यनी पेठे दुःखयी आम शामाटे मोह पामे बे ? केम के, पोताना कर्मोथीज जीव अल्पायु तथा दीर्घायु थाय बे, माटे एवी अस्थिर वातमां चिंता शुं करवी ? वली दवडेज तमो मने वैराग्यथी बोध देता हता, तो हवे तमो पोते केम मो - हम पडो बो ? एवी रीते इंद्र वात करते ते द्वारपाले श्रावी राजाने विनंति करी के, हे स्वामी ! द्वारमां बे पुरुषो आपने नमवा माटे उनेला बे. त्यारे राजाए जुकुटी संज्ञाथी तेमने प्रवेश कराववानुं कहेवाथी द्वारपाले तेने त्यां प्रवेश कराव्यो; पढी ते मांथी एके नमीने प्रभुना श्राववानी वधामणी यापी, पढी बीजो माणस कहेवा लाग्यो के, हे स्वामी!
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org.