________________
२६०
श→जय माहात्म्य. पजाववा लागी. वली कोश्क स्त्री तो कामदेवरूपी चक्रीनां चक्रोसरखां बकुलनां पुष्पोने मजाकथी पोतानां खामिपर फेंकवा लागी. वली श्वेत वस्त्रोवाली कोश्क स्त्री तो ते समये पोतानां मुखरूपी चंथी पुनेमनी रात्रिनी शोजाने धारण करती हती. ते वखते प्रनु पण सर्व अंगोपर पु. पोनां श्रानूषणो पेहेरीने, तथा हाथमां पुष्पोनो दडो लेश्ने पुष्पनांज बीलानापर बेठग. ते वखते स्त्री प्रजुनी पासे नाचती थकी रासलीला करवा लागी. एवी रीते कामी लोको कामविलासमां थासक्त थए बते प्रनु अवधिज्ञानथी पोतानां पूर्व जवोनुं स्मरण करवा लाग्या, थने तेथी तेमणे अनुत्तर विमान आदिकनां सुखोने याद कर्यां. ते वखते साकर खानारो जेम लींबडानां खादथी, तेम प्रजु तुरत ते कामरसथी दूर थया; अने विचारवा लाग्या के, अहो (पूर्व जवोमां) तेवी रीतना सुखो लोगव्या उतां, हजु अहीं पण कामविलासमां माझं मन चोटेj !! माटे ते कामना चेष्टितने धिक्कार !! प्राणी अज्ञानदशाथी अनंता जवोमां घणां सुखो जोगव्या बतां पण नवनवप्रते नवां नवां सुखोनेज श्छे बे. वली प्राणी अनंत सुखोने जोगवतां उतां पण ते तृप्ति पामतो नथी, अने फुःखनो तो एक लेशमात्र श्राव्याथी पण ते कंटाली जाय . वली पुएयथी सुखो मले बे, उतां पण ते पुण्यमां प्राणी श्रादरवालो थतो नथी, अने जे प्रमादथी कुःख मले , तेमां तो ते श्रादरवालो थाय . वली पापकार्यों करीने उत्तम फलनी प्राप्ति क्याथी थाय ? केम के, लींबोडी वाव्याथी कंश कल्पवृदनो अंकुरो ते उगे? वली श्रा संसाररूपी समु. अमां बुकिवानो पण (मडीमारो पण ) विषयरूपी मांसनां लोनथी मस्योनी पेठे दुःखरूपी जालमा फसाइ पडे बे. खेछाचारी विषयरूपी वै. री था जवरूपी चौटामा मूल्नां पुण्यरूपी चैतन्यने लुंटी लीए . वली पुत्र, मित्र तथा स्त्री आदिकरूपी पाशोथी दरेक नवमां बंधाएलो मनुष्य पदिनी पेठे स्वेबाथी धर्मने विषे रमी शकतो नथी. वली जे माणसो तुब सुखना लोनयी पोतानुं पुण्य हारी जाय , ते अमृतनो पोताना पगो धोवामा उपयोग करवा जेवू करे . हवे प्रजुजेटलामां एवी रीते चिंतवता हता, तेटलामां लोकांतिक देवो "जय जय" शब्द करता थका तेमनी पासे श्राव्या; तथा तेमने कहेवा लाग्या के, हे प्रजु ! श्राप
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org