________________
२२३
षष्टःसर्गः मासमां फलफुलविनानां थएलां वृदनी पेठे पोतानां शरीरने श्रानूषणोरहित जोश्ने ते मनमां विचारवा लाग्या के, श्रा असार कायारुपी जीत थाजूषणोरूपी रंगथी उपरथी चित्रेली बे, पण अनित्यतारुपी पाणीथी जीजाश्ने ते पडी जाय तेवी . वली रोगरुपी पवनथी चलायमान थतां पाका पांदडांनी पेठे पतनखजाववाला था शरीरनो मोह प्राणी तजी शकता नथी. वली शरीरने शोजावनारी था चांबडीपर चंदन श्रादिकनुं खेपन कराय, तो पण ते पोतानुं गंदापणुं तो बोडती नथी. वली जे श्रा शरीरने माटे लोको अकार्योमां रक्त थश्ने पण पापो बांधे , ते शरीर तो कमलनीनां पत्र पर रहेला जलबिंडुनी पेठे चपल खजाववालुं बे. वली पुगंधवाली, तथा श्रृंगाररसथी गंदी थएली आ संसाररुपी खालमां डुकरो जेम खाबोचीयामां तेम प्राणी निमज्जन कर्या करे . वली में साठ हजार वर्षोंसुधि पृथ्वीपर जमीनमीने पण आ शरीरमाटे अकार्यों काँ, माटे मने धिक्कार !! वली धन्य , ते बाहुबलि श्रादिक अन्य बांधवोने, के जेए था असार संसार तजीने मोक्ष मेलव्यो बे. वली जे संसारमा राज्य, यौवन तथा लक्ष्मी चपल , तेवा श्रा संसारमा स्थिर शुं कहेवाय ? वली श्रा संसाररुपी कुवामां पडता प्राणीने माता, पिता, स्त्री, बांधवो, पुत्र, संपदा विगेरे को पण रक्षण करवाने समर्थ नथी. माटे हे जगतनुं रक्षण करनारा तात ! जेम बीजा पुत्रोने आपे तार्या, तेम मने पण तारो ? वली तेमणे विचार्यु के, हवे ते उपालंनथी सयु. केम के हं कुपुत्र होवाथी तेए मारुं स्मरण कयु नथी. हुं नथी, मारे लक्ष्मी, शरीर, घर, तथा स्त्री विगेरे कंश नथी, आनंदरूपी अमृतसमुज्मा नावावालो हुँ एकज बु. एवी रीते उपाधिरहित शांत, तथा चिदानंदमय परमतत्वमां ते लीन थया. (रौप्रध्यानश्री, असत्यथी, परखोहथी, तथा कुकर्मथी जे उग्र पाप बांध्यु होय,ते नावनाथी शांत थाय .) पळी ते नरत योगीराजे देहरुपी मूषमा ध्यानरुपी अग्निथी मोद माटे (सुवर्णमाटे) मनरुपी पाराने स्थिर को. एवी रीते दपकश्रेणिपर चडीने, उपशम क्रमना योगथी, जरतयोगीराज केवलज्ञान पाम्या. पनी ईजना हुकमथी देवोए तेमने साधुनो वेष थाप्यो, तथा चक्रीए पण सर्व विरतिरुप सामायिक अंगीकार कर्यु. ते वखते त्यां तेमनी साये दश
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org