________________
पंचमः सर्गः
२०७ बगीचा, नदी, चैत्यो, विसामा विगेरे बनाव्या. ते पावडी मारफते, पोतानां मनोरथपर जेम तेम संघना लोको ते रेवताचलपर चड्या. त्यां हवे घनारा नेमिनाथ प्रजुनां त्रण कल्याणकोने जाणीने चक्रीए शिल्पी (वार्धकी) मारफते एक उंचं जिनमंदिर बंधाव्यं ते जिनमंदिरमां रेवताचलनां श्रमूल्य पचरंगी मणि ने रलोना किरणोtat a विनां चित्रामण थइ रघुं. ते सुरसुंदर नामनो प्रासाद दरेक दिशा प्रते ग्यार अग्यार मंडपोवालो, चार द्वारोवालो, तथा अत्यंत उंचो शोजतो हतो. वली ते जिनप्रासाद जाली, ऊरुखार्ट, तथा तोरणोथी, ने सर्व कतुर्जनां बगीचायी मंडित थयो थको देदीप्यमान लागतो हतो. स्फटिकनां बनावेला ते प्रासादमां लीलमनी बनावेली श्रीनेमनाथ प्रजुनी मूर्ति नेत्रनां पांडुर जागमां रहेली कनीकी ( की की ) सरखी शोजती इती. जगतनां खेदने नाश करनारो ते जिनप्रासाद मुख्य शिखरनी नीचे पश्चिम दिशामां एक योजन दूर हतो. वली नाश करेल वे ज्ञानना समूह जेणे, एवो " स्वस्तिकावर्तिक " नामनो श्री श्रादिदेव प्रजुनो प्रासाद पण त्यांज चक्रीए कराव्यो. त्यां पण विमलाचलनी पेठेज सुवर्ण, रूपुं, माणिक्य, रत्न तथा धातुर्जनी बनावेली घणी मूर्ति शोजती हती. पछी त्यां पण चक्रीए अरिहंत प्रजुनी जक्तिनां समूहथी, गणधरोए कहेली विधिपूर्वक विविध प्रकारनी नेटो सहित प्रतिष्ठा करी. हवे ते समये हर्षथी प्रेराएलो इंद्र पण पोतानां ऐरावण हाथी पर चडीने, नेमनाथ प्रजुने वांदवा माटे त्यां आव्यो. त्यां ऐरावणे पोतानो बलवान पग मुकीने, पृथ्वीने दबावी, अने तेथी त्यां कुंड थयो, तेनुं पाणी अरिहंत प्रजुनी पूजामां उपयोगी थयुं, अने ते कुंड गजपगलांना ( हाथी पगलांनां ) नामथी प्रसिद्ध थयो. तेनी छंदर त्रणे जगतनी पवित्र नदीनां प्रवाहो पड्या, तथा तेनी फेलाती दीव्य सुगंधिथी जमरा त्यां गुंजारव करवा लाग्या. तेना पाणीनी गल अमृत तो फोकट थयुं, साकर तो कांकरारूप थइ, अगर तो दलको थयो, तथा कस्तुरीने तो कोइ संजालवा पण लाग्युं नहीं; वली तेनां पाणी आगल चंदन तो तेनां एक टुकडा सरखुं अयुं, तथा सरस्वती ने सिंधु नदी तो रसविनानी थ; तेम तेना पाणी श्रा
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org