________________
रए
पंचमःसर्गः की रघु जे हवे श्रा तारो महानील पुत्र पूर्वे कंका नामनी नगरीना नीम राजानो खल्प धनवालो शूर नामनो क्षत्रीय सेवक हतो. एक दहाडो राजानो प्रधान बदलाइ जवाथी पोतानो गरास पोताने नहीं मलवाथी, दरिजपणाथी पुःखित थर, पोताने घेर गयो. त्यां ते रसोश्ने सारी नरती करवा लाग्यो, त्यारे तेनी स्त्रीए तेने कयु के, हे प्राणेश ! सारी वस्तु मारी पासे नथी, माटे हुं हुं करूं ? स्त्रीनां ते वचनथी कोधायमान थश्ने तेणे तेणीने पर मार्यो, त्यारे ते मुळ खाइ मृत्यु पामी. त्यारे तेनी पुत्रीए त्यां कोलाहल करवायी, त्यां जमतो कोटवाल, ते सांजली श्रावी पहोंच्यो, पढी कोटवाल तेने बांधीने राजापासे लेइ गयो; त्यारे राजाए तेने शूलीए चडाववानो हुकम कर्यो. त्यां को मुनि पासेथी पंच नमस्कार सांजलीने, तथा तेमां श्रादरयुक्त थश्ने, ते शूलिनी वेदना सहन करी, मृत्यु पामी ते नरके गयो. त्यां स्त्रीवधथी उत्पन्न थयेलु कर्म जोगवीने, हे राजन् ! नमस्कारनां स्मरणथी ते था तारा पुत्रपणे उपज्यो . माटे शरण विनानी तथा हमेशां बीकण एवी स्त्रीने मारवी नहीं, केम के कुपित थएली स्त्री बन्ने लोकनां घातमाटे थाय . हवे था तारो त्रीजो पुत्र पूर्वे कोश् महाकामी, तथा वेश्या श्रादिकनुं गमन करनारो शेठनो पुत्र हतो, ते हमेशां देवगुरुनी निंदा करनारो तथा धर्मनो नाश करनारो हतो, तेम अव्य अने यौवननां मदथी मा. तापितानी पण ते श्राझा मानतो नहीं. देव, धर्म अने तत्वोनां कारणरूप सुगुरुज बे; माटे जेणे सुगुरुनी निंदा करेली डे, तेणे ते त्रणेनो नाश कर्यो बे. वली हे राजन् ! जे देव, धर्म अने गुरुनी निंदा करे , ते चांडालोमां नव करी, खरेखर नरकमां जाय . देवनिंदा करनारने बोधिबिज, मोद, स्वर्ग, उत्तमकुल, के शुद्ध अव्यनी प्राप्ति थती नथी. जिननी निंदाथी, मुंगापणुं, गुंगलापणुं, पित्त, कोढ श्रादिक रोगो थाय बे, तेम गुरुनिंदा करवायी अपयश, अकालमृत्यु, फुःख, सुगंधिपणुं, तथा पागं श्रादिक रोगो पण थाय . धर्मनी निंदा करनार माणस वारंवार नरक श्रने तिर्यंच योनिमां जाय , तथा तेने मनुष्य जव मली शकतो नथी. वली ते त्रणेनी निंदा करनार घोर पापी डे, श्रने तेना संगथी बीजा पण मलीन थाय . पड़ी ते पुत्रने एवो जाणीने
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org