________________
૫૮: શ્રીમદ અને ગાંધીજી પછી ફરી વિષમપણું થવું બને નહિ. અવ્યક્તપણે જીવમાં વિષમ પણું હોય અને વ્યક્તપણે સમપણું એ રીતે પ્રલય સ્વીકારીએ તે પણ દેહાદિ સંબંધ વિના વિષમપણું શા આશ્રયે રહે? દેહાદિ સંબંધ માનીએ તો સર્વને એકેંદ્રિયપણું માનવાને પ્રસંગ આવે, અને તેમ માનતાં તો વિના કારણે બીજી ગતિઓને અસ્વીકાર કર્યો ગણાય. અર્થાત્ ઊંચી ગતિના જીવને તેવા પરિણામને પ્રસંગ મટવા આવ્યા હોય તે પ્રાપ્ત થવાને પ્રસંગ આવે એ આદિ ઘણા વિચાર ઉદુભવે છે. સર્વ જીવઆશ્રયી પ્રલય સંભવ નથી.
૨૪. પ્ર–અભણને ભક્તિથી જ મોક્ષ મળે ખરે કે ?
ઉ–ભક્તિ જ્ઞાનને હેતુ છે. જ્ઞાન મેક્ષને હેતુ છે. અક્ષરજ્ઞાન ન હોય તેને અભણ કર્યો હોય, તે તેને ભક્તિ પ્રાપ્ત થવી અસંભવિત છે એવું કંઈ છે નહિ. જીવમાત્ર જ્ઞાનસ્વભાવી છે. ભક્તિના બળે જ્ઞાન નિર્મળ થાય છે. નિર્મળ જ્ઞાન મેક્ષને હેતુ થાય છે.
Jain Education InternationaFor Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org
