________________
મન મેલા તન ઉજલા, બગલા કપટી અંગ; ૧૯ તાસે તો કૌઆ ભલા, તન મન એક હિ રંગ.
બહાર નીકળવાનો બીજો માળ, સામેજ છે. થોડા પગમાંથી ચઢતાં જમણે હાથે બીજા એક નાના ભૂમિગૃહમાં જવાનો માર્ગ કુટે છે. એમાં દાદાજીના પગલાંને મણીભદ્ર યક્ષનું સ્થાનક છે. પાછા આવી પૂરા પગથીએ આવતાં બારી આવે છે, ને ચેકમાં અવાય છે. ભૂમિગૃહમાં હવા ઉજાશ જઈ શકે તેમજ બહારથી દર્શન થઈ શકે એ સારૂ દિવાલમાં બુદ્ધિ પૂર્વક બાકોર રાખેલા છે. દેવાલયને ફરતી ધર્મશાળા છે. એારડીઓ જો કે ગણીગાંઠી જ છે, છતાં જગાની છુટ સારી છે. બીજી ધર્મશાળા ૫ણ છે.
રસ્ત,ની ઉભર બાજુએ આંબા, લીમડા, પીપળા, આદિ વૃક્ષો શીતળ છાએ આપી તાપનું નામ ભૂલાવી દેતાં, કેટલાક ભાભોમાં તો જાણે મહેમાનના સ્વાગત સારૂ આર્ક-કમાને ન ઉભી કરી હોય તેવો ભાસ કરાવતા. વચમાં ડુંગરના ચક્રાવાવાળો ભાગ આવ્યો, તે વેળાની ક્ષાટર ઝડપ દરમાંથી ધસમસ બહાર નીકળતી નાગિણી જેવી નહતી, એ વાંક વટાવતાં ગિરિવર આબુનો માર્ગ યાદ આવતે. એ ઉતાર વેળાજ સાવચેતી રાખવાની. બ્રેકનો અંકુશ જરા ઢીલા પડતાં જ મોટર ઉથલી પડવાની ધાસ્તી. લાલાશ રંગની રજ ગુલાબ માફક ઉડતી ને કંઈ જુદાજ ભાવોને જન્મ આપતી કુદરતના વિવિધવણું દ્રશ્યો નિરખવામાં કલાકે ક્યાં વહીં ગયા તેને ખ્યાધ પણ ન રહ્યા. બે વાગતાં તે મોટર આલોમાં પ્રવેશી ચુકી. પુન એકવાર સંઘના મેમાન બન્યા. જમણુમાં જમ્યા. બજારમાં ભમ્યા. નદીના પટ પર વિચાથી અને નિશાન અંધકાર પથરાતાં ભાડુતી ઘરમાં ટ્રેન) પાછા ફર્યા
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
