________________
૧૧
નાસ્ત કદાચિદુપયાસિ ન રાહુ–ગમ્યઃ, સ્પષ્ટીકરષિ સહસા યુગપજ્જગન્તિ નામ્ભા–ધરાદર–નિરુ—મહા-પ્રભાવ સૂર્યાતિશાયિ મહિમાસિ મુનીન્દ્ર ! લાકે (૧૭)
ભાવાર્થ :— હે મુનીંદ્ર ! આ જગતમાં આપ સૂર્યથી પણ અધિક મહિમાવાન છે. (કેમકે સૂર્ણાંમાં દુષણ છે તે આપનામાં નથી જેવા કે) કદી અસ્ત થવાના નથી, રાહુ ગ્રહણ કરી શકતા નથી. એકજ સાથે શીપ્તતાયી આખા જગતને પ્રકાશ કરી શકે છે. તેમજ વાદળાં પણુ આપના મહા પ્રભાવને રોકી શકતા નથી. (જ્ઞાન રૂપ સૂર્ય અધને ચક્ષુવાન મનાવે છે. ૧૭
નિત્યેાદય
દલિત-માહ-મહાન્ધકારમ્ ગમ્ય ન રાહુ વદનસ્ય ન વારિદાનામ્ વિભ્રાતે તવ મુખા་મનપ—કાન્તિ વિદ્યોતયજ્જગદ–પૂર્વ-શશાક—મિસ્ત્રમ્ (૧૮)
ભાવાર્થ ભાષા :- જે નિત્ય ઉદય પામેલ છે અને મેહરૂપી અંધકારના જેણે નાશ કર્યાં છે વળી રાહુ જેનુ ગ્રહણ કરી શકતા નથી કે વાદળા જેના પર આચ્છાદિત થતાં નથી એવુ' ચમકતા અપૂર્વ ચદ્ર બિંબ જેવુ... મહાન કાન્તિવાળું આપનું મુખકમળ શાલી રહ્યુ છે, (મુખ ઉપર કાન્તિ અને પ્રભાવ સાથે સૌમ્યતાપૂર્ણ રૂપે વિરાજી રહી છે.) ૧૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
