________________
પર્વત ગર્વ શિખરે ચડ્યો, ગુરૂકું ભી લઘુ રૂપ; કહે તિાં અચરજ કિડ્યો?, કથન જ્ઞાન-અનુરૂપ. ર૭ આઠ શિખર ગિરિરાજ, ઠામે વિમલાલીક; તો પ્રકાશ સુખ કયું શહેર, વિષમ-માન-વશ લોક. ૨૮ માને મહીધર છેદ તું, કર મૃદુતા-પવિ-ઘાત;
ચું સુખ માગ સરલતા, હવે ચિત વિખ્યાત. ૨૯ મૃદુતા કોમલ કમલથે, વજ-સાર અહંકાર; છેદત હ ઇક પલકમેં, અચરજ એહ અપાર. ૩૦ વિકસિત માયા-વેલિ ઘરિ, ભવ-અટવીકે બીચ; સોવત હૈ નિત મૂઢ નર, નયન જ્ઞાન કે મીચ. ૩૧ કોમલતા બાહિર ધરત, કરત વક્ર ગતિ ચાર; માયા સાપિણી જગ જસે, ગ્રસે સકલ ગુણ સાર. ૩૨ તાકે નિગ્રહ કરનફ, કરો ક્યું ચિત્ત વિચાર, સમરો ઋજુતા જાંગુલી, પાઠસિદ્ધ નિરધાર. ૩૩ લોભ-મહાતરૂ શિર ચઢી, બઢી ન્યું તૃષ્ણા-વેલિ, ખેદ-કુસુમ વિકસિત ભઈ, ફલે દુઃખઋતુ મેલી. ૩૪ આગર સબહી દોષકો, ગુન-ધનકો બડ ચોર, વ્યસન-વૈલિકો કંદ , લોભ-પાસ ચિહું ઓર. ૩૫ લોભ-મેઘ ઉન્નત ભયે, પાપ-પંક બહુ હોત; ધર્મ-હંસ રતિ નહું લહ, ચાહે ન જ્ઞાન ઉદ્યોત. ૩૬
૧. જો ર. રહે ન માન ઉદ્યોત.
૫૧૬
ગૂર્જર સાહિત્યસંગ્રહ યશોવાણી)
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
