Bhagavana Rushabhdeva

SR No.: 004519
Original Sutra Author: N/A
Author: Jaybhikkhu
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust
Publication Year: 2008
Total Pages: 330
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & History
File Size: 14 MB

Page 136

એને ધકેલ્યો ને ત્યાંથી મરવા માટે નીચે ગબડાવી દીધો, એનો રોમાંચક વૃત્તાંત કહ્યો. છેલ્લે ઉમેર્યું કે “સ્વામી, અંધ થયો હતો, એટલે રાક્ષસ જિતાયો; દેખતો હોત તો એને જીતવો અશક્ય હતો.”
“સુયોધ, માનવીને માટે કશું અસાધ્ય નથી.
આટલા વખતમાં પર્વતવાસીઓને બંનેનો ગાઢ પરિચય થઈ ગયો. સહુ બંનેને સ્વામી અને સુયોધને નામે જ ઓળખવા લાગ્યા. એમની હૂંફે સહુમાં જાણે નવું જીવન પ્રવેશવા લાગ્યું. એકબીજા એકઠા વસવા લાગ્યા, એકઠા જમવા લાગ્યા, એકઠા વન વીંધવા લાગ્યા. કંઈ આપત્તિ આવી, કંઈ ભય પેદા થયો કે તરત સ્વામી કે સુયોધની પાસે દોડી આવવા લાગ્યા.
જીવન જાણે નવી સુખસંપત્તિ લઈને આવ્યું હતું.
સુયોધ ધીરે ધીરે શક્તિ મેળવી રહ્યો હતો. પ્રવાસની શક્તિ આવતાં જ તેઓને પ્રસ્થાન નિશ્ચિત હતું. અચાનક એક રાતે મશાલોથી જંગલ ઝળહળી ઊડ્યું; વાઘ છીંકોટા નાખવા માંડ્યા ને મગરો પાણી ઉછાળવા માંડ્યા. જાગતા માનવીઓ સ્વામી અને સુયોધ પાસે દોડી ગયા.
ધનુષ્યના ટંકારથી પૃથ્વી ગાજી રહી. અરે, આ કોણ હિમપ્રદેશ પર ચડાઈ લઈને આવ્યું ? હજારો માણસ પાછળ છે. અજવાળાંનો પાર નથી.
એકે ચિત્કાર કરતાં નિવેદન કર્યું :
“મહારાજ, આ પર્વતના એક ભાગમાં અનેક જાતની વિદ્યાના સ્વામી વિદ્યાધરો રહે છે. તેઓ શ્વેત વર્ણના, ઘાટીલા, નયનસુંદર લોકો છે. પશુ-પ્રાણી સહુ તેમને વશ રહે છે. તેઓ ધારે તો મગરને વાહન બનાવે, ચાહે તો સિંહને સવારીનું સાધન બનાવે. ખૂબ લહેરી, ખૂબ આનંદી, ખૂબ વિલાસી ! એમના હાથમાં એક વાંસનો નાનો ખંડ હોય છે, પણ શું સુંદર એ બોલે છે ! એ સ્વરો સાંભળી ઉન્મત્ત ગજ-મૂથ પણ વશ થઈ જાય છે; સ્ત્રીઓ પાગલ બની જાય છે. વનસોંસરવા એ સૂરો વહેતા હોય ત્યારે અદ્ભુત મીઠાશ લાગે છે—જાણે ખાવુંપીવું મૂકી સાંભળ્યા જ કરીએ ! સ્વામી, વિદ્યાધરોની સ્ત્રીઓ તો અપાર રૂપવતી હોય છે. વૃક્ષના રેસામાંથી કંઈક બનાવીને એ શરીર પર કંઈક રંગબેરંગી ઓઢે છે. પણ શું સુંદર લાગે છે ! અમે તો સ્વપ્નમાં પર એવું સૌંદર્ય જોયું નથી ! તેઓ પાણી પર ચાલી શકે છે, પર્વત પણ ઊડી શકે છે, ધાર્યા વૃક્ષથી વનમેવા બેઠા બેઠા પોતાના સ્થાને મંગાવી શકે છે : પણ આ તરફ કદી આવતા નથી. આજે આ વાત નવાઈભરી બની છે.”
અષ્ટાપદ - ૧૧૭