________________ (52) वडे आराधना करवी, परंतु विराधना तो कदापि पण करवीज़ नहिं. उपर के नीचे जिन चैत्यादिकमां चैत्यवंदन करतां आपणाथी जे ज्ञानादिक गुणमां अधिक होय तेवा वडील जनोनो अधिक विनय साचववो. तेओ चैत्यवंदनादिक करता होय तो आपणे ते नम्र वृत्तिथी श्रवण कर, परंतु तेमनाथी जूदुं करीने सामुं डोळी नांखवु नहिं तेम छतां जूढं करवा जेवोज प्रसंग होय, तोपण एवा मंद स्वरथी करवू के जेथी बीजानी भक्तिमां कोइ पण प्रकारे व्याघात पडे नहिं जिन मंदिरमा पेसता के नीकळतां घंटादिक वगाडतां पण एवो ख्याल अवश्य राखवो. मतलब के जे कंइ करणी आपणे करीये ते एवा अंतर लक्षयी करवी के तेथी आपणुं एकांत हित थवा उपरांत बीजा पण आत्मार्थी जनो तेनुं अनुमोदन तेमज अनुकरण करे. स्थिर चित्तथी करेली धर्म करणी लेखे थाय छे, तेथी आपणी स्थिरता टकी रहे तेवी अने तेटली करणी प्रसन्नचित्तथी करवी. दुनियाना सर्व जीवो साये तेमां पण आपणा साधर्मी भाइओ तथा व्हनो साथे विशेषे करीने मैत्री भाव राखवो. धर्मचूस्त सद्गुणी जनोमां प्रगटी नीकळेला सद्गुणो निहाळी निहाळीने दीलमां बहुज राजी था. तेमनामांथी बनी शके तेटला सद्गुण ग्रहण करीनेज कृतार्थ था. द्वेष इर्षा अदेखाई प्रमुख दुर्गुगोने तो देशवटोज देवो. दोष दृष्टिथी गुण ग्रहण करी शकाताज नथी, परंतु उलटा आपणामां दोपनीज वृद्धि थाय छे. जे बापडा नवीन-शिखाउ होय एटले धर्म अभ्या
