________________ __ (37) - त्यां दरेक भवे शस्त्रादिकनी पीडा पामी छेवट सुवर्णपुरमां नरकचुड मंत्रीनी सौभाग्यसुंदरी नामनी भार्यानी कुक्षिमा पुत्री रुपे उत्पन्न थयो. ते महा वेदनाओ सहन करतो बार वर्ष सुधी गर्भमां ज रह्यो. त्यारपछा महा कष्टे जन्म पाम्यो. ते पुत्रीनुं नाम तारुण्यतिलका राख्यु. ते पुत्री युवावस्था पामतां ते ज गामना मनोनंदन मंत्रीना पुत्र मदनावह साथे परणावी. पण मदनावहने तेणीनी साथे प्रीति बंधाइ नहीं. पछी केटलेक काळे मदनवाह ते स्त्रीनो त्याग करीने त्यांथी नाशी गयो. तारुण्यतिलकाए तेनी घणी शोध करी, पण पत्तो लाग्यो नहि. एटले ते तेना पिताने घेर दुःखी अवस्थामां रही. एक दिवस त्यां श्री तीर्थकर महाराज समवसर्या, तेने वांदवा माटे तारुण्यतिलका पोतानी माता साथे गइ. त्या धर्मदेशना सांभळीने पछी सौभाग्यसुंदरीए पूछयु " हे भगवन् ! आ मारी पुत्रीए अन्य जन्मने विषे | पाप कर्यु छ ? के जेथी आ प्रमाणे दुःख पामे छे." भगवान् बोल्या के--" आ दुःख तो कांई पण नथी परंतु पूर्व देवद्रव्यर्नु देवू नहीं आपवाना पापथी घणा भवोमा असह्य दुःखो सहन कयों छे. तेनो संपूर्ण हेवाल कहेवाने सर्वज्ञ पण समर्थ नथी." एम कहीने भगवाने वरुणदेवना भवथी मांडीने सर्व वृत्तांत कह्यो. पीं कधु के-" वरुणदेवनी भायर्याए पोताना पतिनुं देवं आभरण वेचीने आप्युं ते पुण्यथी देवलोकमां उत्पन्न थइ. त्यांथी मनुष्यभव पामी. एवी रीते देवलोक तथा मनुष्य भवमां सत्तर वार
