________________ स्थने घेर रहेला पुण्यसारे कांइ द्रव्य मेळव्युं, पण प्रयत्नथी तेने गोपवी राख्या छतां कोइ धूर्त ते लइ लीधुं. कर्मसारे अवी रीते जूदा जूदा स्थानोमां नोकरी करी. सुवर्ण बनाववाने धातुर्वाद, द्रव्यना खाण शोधवाने खनिवाद, सिद्ध रसायण प्रयोग, रोहणगिरिए गमन, मंत्र साधन अने रुदती विगेरे औषधिनुं ग्रहण इत्यादि मोटा मोटा आरंभ अग्यार वार कर्या, पण कुबुद्धिथी अने न्याय विपरीत चालवाथी तेणे कोइ ठेकाणेथी द्रव्य उपार्जन कयु नहीं, पण उलटां ते ते ठेकाणे दुःखो सहन कयो. पुण्यसारे अग्यार वखत द्रव्य उपार्जन कयु पण प्रमाद विगैरेथी ते पाछु गुमावी दीधुं. आथी तेओ बने ऊद्वेग पामी वहाणमांबेसीने रत्नद्वीपे गया. त्या प्रत्ययवाळी ते द्वीपनी अधिष्ठायिका देवीनी आगळ मृत्युने पण कबुल करीने ते बने वेठा. आठमे उपवासे 'तमारा भाग्यमां कांइ नथी' एम जणावी देवी अंतर्धान थइ गइ. तेथी कर्मसार तो ऊठी गयो. पुण्यसारे दृढताथी बेसी एकवीश ऊपवास को. एटले देवीएं आवी चिंतामणि रत्न आप्यु. ते जोइ कर्मसार पश्चात्ताप करवा लाग्यो एटले पुण्यसारे कयुं के, बंधु ! खेद कर नहीं आ चिंतामणीरत्नथी तारुं चिंतित पण सिद्ध थशे. पछी बने भाइ प्रसन्न थइने वहाणमां बेठा. रात्रे पूर्णिमाना चंद्रनो ऊदय थतां वृद्ध बंधुए कह्यु, भ्राता ! चिंतामणीरत्न बहार तो काढो, आपणे जोइए . . . 1 परतावाळी अर्थात् इच्छा पूरनारी. 2 क्यां तो द्रव्य मळे, नहीं तो मुख्या भुख्या भले मरण थाय.
