________________ धन्य छे. अमारा करता तेनो मनुष्यभव सफळ छे के जे नित्य स्वेच्छाए यथेष्ट एवा मनोहर अशननुं आस्वादन करे छे." आ प्रमाणे अयोग्य आहारथी गंधमात्रथी तेनुं चारित्र संबंधी ध्यान नष्ट पाम्युं. पछी ते मुनि एवो विचार करता करतां उपाश्रये आव्या. त्यां आवीने विचारवा लाग्या के-' गुरु समक्ष गोचरी बतावीने आहार संबंधी आलोचना करवानुं शुं काम छे ? कारणके आजे आहार बहु सुंदर मळेलो छे, तेथी कदी स्वादना लोभथी गुरु पोतेज ते लइने खाइ जाय तो पछी हुं धुं करूं ? माटे आजे तो तेमने बताववाथी सर्यु." आम विचारीने शिघ्र ते मुनि लावेल आहार खावा बेसी गया. खातां खातां विचारवा लाग्या के" अहो ! केवो मजानो स्वाद छे.? आवं स्वादिष्ट भोजन देवने पण दुर्लभ छे. आजेज मने तो आ मनुष्यजन्म पाम्यानुं सार प्राप्त थयुं. आज सुधी फोगट में आ देहर्नु दमन कयु अने तेने कुश करी नांख्यु. आवो आहार जेने नित्य प्राप्त थाय तेनो जन्म ज सफळ छे. " आ प्रमाणे विचार करता करता आहार करीने ते मुनि सुखे सुइ गया. तरतज निद्रा आवी गइ. आवश्यकादि क्रिया समये पण ते उठ्या नहीं. एटले आचार्य विचारवा लाग्या के-" निरंतर सुविनित एवो आ साधु आजे प्रमादी थइ गयो तेनुं कारण जरुर तेणे काइ अशुद्ध आहार करेलो. होवो जाइए, माटे तेणे आजे शुं आहार को छे तेनी तजवीज करवी." एम विचार करतां ते रात्रि तो व्यतीत थइ गइ. आहो ! केवो मजान मने तो आदेहन दमन
