________________
रामधम्मसवणविहाणपव्वं-१०२/१४५-१६९
६४३ तत्थ सुधम्मसहाए, परिसाओ तिण्णि होन्ति देवाणं । समिया चन्दा जउणा, मणाभिरामा रयणचित्ता ॥१५८॥
पउमा सिवा य सुलसा, अञ्जू सामा तहा विहा अयला।
कालिन्दी भाण विय, सक्कस्स य अग्गमहिसीओ ॥१५९॥ एक्कक्का वरजुवई, सोलसदेवीसहस्सपरिवारा । उत्तमरूवसिरीया, सक्कं रामेन्ति गुणनिलया ॥१६०॥ सो ताहि समं इन्दो, भुञ्जन्तो उत्तमं विसयसोक्खं । कालं गमेइ बहुयं, विसुद्धलेसो तिनाणीओ ॥१६१॥ सो तस्स विउलतवपुण्णसंचओ संजमेण निप्फन्नो ।न चइज्जइ वण्णेलं, अवि वाससहस्सकोडीहिं ॥१६२॥ एवं अन्ने वि सुरा, जहाणुरूवं सुहं अणुहवन्ता । अच्छन्ति विमाणगया, देविसहस्सेहिं परिकिण्णा ॥१६३॥ एवं जह सोहम्मे, तह ईसाणाइएसु वि कमेणं । कप्पेसु होन्ति इन्दा, सलोगपाला सदेवीया ॥१६४॥ दो सत्त दस य चोद्दस, सतरस अट्ठार वीस बावीसा । एक्कोत्तरपरिवड्डी, अहमिन्दाणं तु तेत्तीसं ॥१६५॥ एयाइं सागराइं, कप्पाईणं सुराण परमाउं। अहमिन्दाणं निययं, हवइ इमं मोहरहियाणं ॥१६६॥ एयन्तरम्मि रामो, परिपुच्छइ साहवं कयपणामो । कम्मरहियाणं भयवं !, सिद्धाणं केरिसं सोक्खं ? ॥१६७॥
तो भणइ मुणिवरिन्दो, सुणेहि को ताण वण्णिउं सोक्खं ।
तीरइ नरो नराहिव, तह वि य संखेवओ सुणसु ॥१६८॥ मणुयाण जंतु सोक्खं, तं अहियं हवइ नरवरिन्दाणं । चक्कीण वि अहिययरं, नराण तह भोगभूमाणं ॥१६९॥
तत्र सौधर्मसभायाः पर्षदस्त्रिणि भवन्ति देवानाम् । समिता चण्डा यमुना मनोभिरामा रत्नचित्राः ॥१५८॥ पद्मा शिवा च सुलसाजुः श्यामा तथा विभाऽचला । कालिन्दी भानुरपि च शक्रस्य चाग्रमहिष्यः ॥१५९॥ एकैका वरयुवतिः षोडशदेवीसहस्रपरिवारा । उत्तमरुपश्रियाः शक्रं रामयन्ति गुणनिलयाः ॥१६०।। स ताभिः सममिन्द्रो भुञ्जन्नुत्तमं विषय सुखम् । कालं गमयति बहुकं विशुद्धलेश्यस्त्रिज्ञानी ॥१६१।। स तस्य विपुलतप:पुण्यसंचयः संयमेन निष्पन्नः । न शक्यते वर्णयितुमपि वर्षसहस्रकोटिभिः ।।१६२॥ एवमन्येऽपि सुरा यथानुरुपं सुखमनुभवन्तः । आसन्ते विमानगता देवीसहस्रैः परिकीर्णाः ॥१६३।। एवं यथा सौधर्मे तथेशानादिकेष्वपि क्रमेण । कल्पेषु भवन्तीन्द्राः सलोकपालाः सदेवीकाः ॥१६४|| द्वौ सप्त दश च चतुर्दश सप्तदश अष्टादश विंशतिविंशतिः । एकोत्तरपरिवृद्धिरहमिन्द्राणां तु त्रयस्त्रिंशत् ॥१६५।। एतानि सागराणि कल्पादीनां सुराणां परमायुः । अहमिन्द्राणां नियतं भवतीदं मोहरहितानाम् ॥१६६।। एतदन्तरे रामः परिपृच्छति साधुं कृतप्रणामः । कर्मरहितानां भगवन् ! सिद्धानां कीदृशं सुखम् ? ॥१६७।। तदा भणति मुनिवरेन्द्रः श्रुणु कस्तेषां वर्णयितुं सुखम् । शक्यते नरो नराधिप ! तथापि च संक्षेपतः श्रुणु ॥१६८॥ मनुष्यानां यत्तु सुखं तदधिकं भवति नरवरेन्द्राणाम् । चक्रीणोरप्यधिकतरं नराणां तथा भोगभूमीनाम् ॥१६९॥
१. सक्का रामेइ-मु० । २. गुणकिलया-प्रत्य० । ३. न वि नज्जइ व०-मु० । ४. तेत्तीसा-प्रत्य० ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org