Page Text
________________
६५८
पउमचरियं वयणेण वि' उव्वेओ, न य कायव्वो परस्स पीडयरो। सीयाए जहऽणुभूओ, महाववाओ वयणहेऊ ॥१४३॥ मण्डलियाउज्जाणे, सुदरिसणो आगओ मुणिवरिन्दो । दिट्ठो य वन्दिओ सो, सम्मद्दिट्ठीण लोएणं ॥१४४॥ साहुं पलोइउं सा वेगवई कहेइ सयललोयस्स । एसो उज्जाणत्थो, महिलाए समं मए दिट्ठो ॥१४५॥ तत्तो गामजणेणं, अणायरो मुणिवरस्स आढत्तो । तेण वि य कओ सिग्धं, अभिग्गहो धीरपुरिसेणं ॥१४६॥ जइ मज्झ इमो दोसो, फिट्टिहिइ असण्णिदुज्जणनिउत्तो । तो होही आहारो, भणियं चिय एव साहूणं ॥१४७॥ तो वेगईए मुहं, सूणं चिय देवयानिओगेणं । भणइ तओ सा अलियं, तुम्हाण मए समक्खायं ॥१४८॥ तत्तो सो गामजणो, परितुट्ठो मुणिवरस्स अहिययरं । सम्माणपीइपमुहो, जाओ गुणगहणतत्तिल्लो ॥१४९॥ जं दाऊणऽववाओ, विसोहिओ मुणिवरस्स कन्नाए । तेण इमाए विसोही, जाया वि हु जणयतणयाए ॥१५०॥ दिट्ठो सुओ व दोसो, परस्स न कयाइ सो कहेयव्वो । जिणधम्माहिरएणं, पुरिसेणं महिलियाए वा ॥१५१॥ रागेण व दोसेण व, जो दोसंजणवयस्स भासेइ । सो हिण्डइ संसारे, दुक्खसहस्साइं अणुहुन्तो ॥१५२॥ तं मुणिवरस्स वयणं, सोऊण णरा-ऽमरा सुविम्हइया । संवेगसमावन्ना, विमुक्कवेरा तओ जाया ॥१५३॥ बहवो सम्मद्दिट्टी, जाया पुण सवाया तहिं अन्ने । भोगेसु विरत्तमणा, समणत्तं कइ पडिवन्ना ॥१५४॥ एत्तो कयन्तवयणो, सुणिऊणं भवसहस्सदुक्खोहं । दिक्खाभिमुहो पउमं, भणइ पहू सुणसु मह वयणं ॥१५५॥ वचनेनाप्युद्वेगो न च कर्त्तव्यः परस्य पीडाकरः । सीतया यथानुभूतो महापवादो वचनहेतुः ॥१४३।। मण्डलिकोद्याने सुदर्शन आगतो मुनिवरेन्द्रः । दष्टश्च वन्दितः स सम्यग्दृष्टिना लोकेन ॥१४४॥ साधुं प्रलोक्य सा वेगवती कथयति सकललोकस्य । एष उद्यानस्थो महिलया समं मया दृष्टः ॥१४५॥ ततो ग्रामजनेनानाचारो मुनिवरस्यारब्धः । तेनापि च कृतः शीघ्रमभिग्रहो धीरपुरुषेण ॥१४६॥ यदि ममायं दोषः स्फेट्यते ऽसंजीदुर्जननियुक्तः । तदा भविष्यत्याहारो भणितमेव साधुना ॥१४७॥ तदा वेगवत्या मुखं शूनं चैव देवतानियोगेन । भणति ततः साऽलिकं युस्मद्भ्यो मया समाख्यातम् ॥१४८॥ ततः सो ग्रामजनः परितुष्टो मुनिवरस्याधिकतरम् । सन्मानप्रीतिप्रमुखो जातो गुणग्रहणतत्परः ॥१४९॥ यद्दत्वाऽपवादो विशोधितो मुनिवरस्य कन्यया । तेनास्या विशोधि र्जाताऽपि खलु जनकतनयायाः ॥१५०॥ दृष्टः श्रुतो वा दोषः परस्य न कदाचित्स कथयितव्यः । जिनधर्माभिरतेन पुरुषेण महिलया वा ॥१५१॥ रागेण वा दोषेण वा यो दोषं जनपदस्य भाषते । स हिण्डते संसारे दु:खसहस्राण्यनुभवन् ॥१५२॥ तन्मुनिवरस्य वचनं श्रुत्वा नरामराः सुविस्मिताः । संवेगसमापन्ना विमुक्तवैरास्ततो जाताः ॥१५३॥ बहव सम्यग्दृष्टयो जाता पुनः श्रावकास्तत्रान्ये । भोगेषु विरक्तमनसः श्रमणत्वं केऽपि प्रतिपन्ना ॥१५४।। इतः कृतान्तवदनः श्रुत्वा भवसहस्रदुःखौधम् । दिक्षाभिमुखः पद्म भणति प्रभो ! श्रुणु मम वचनम् ॥१५५॥
१. वि दुव्वाओ-मु० । २. सीयाए जह अणुओ, म०-प्रत्य० । ३. सव्वलो०-प्रत्य० । ४. स्स ण य सो कयाइ कहियव्वो-प्रत्य० । ५. संसारप्रत्य० । ६. ०यणं सुणिऊण णरा मणेसु विम्ह०-मु०। ७. सुजेलुं ।
Jain Education Interational
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 004027 |
| Book Title | Paumchariyam Part 04 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Parshvaratnavijay |
| Publisher | Omkarsuri Aradhana Bhavan |
| Publication Year | 2012 |
| Total Pages | 166 |
| Language | Hindi, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 20 MB |