________________
SEENNARIMARRIAGRAINRDARVINADMRAPEHAREHREA2922922012NDRANIBARMILANGAROOMSNO4
ज्झिजनि तिउ(प. तिक)द्विजा, पंधणं परिजाणिया। किमाह बंधणं वीरो, किंवा जाण निउद्दई ? ॥१॥ चित्तमंतमचित्तं वा. परिगिझ किसामपि। अनं आता या अणुजाणाइ, एवं दुक्खाण मुबह ॥२॥ सयं तिवायए पाणे, अदुवाऽनेहिं घायए। हर्णतं वाऽणुजाणाइ, वे बड़इ अप्पणो ॥३॥ जस्सि कुले समुपने. जेहिं या संवसे नरे।ममाइलप्पई वाले, अण्णे अण्णेहिं मुच्छिए।४ा वित्तं सोयरिया चेव, सब्वमेयं न ताणइ। संखाए जीविअंचे, कम्मुणा उतिउद्दई ॥५॥ एए गंथे विउक्कम्म.एगे समणमाहणा। अयाणंता विउस्सित्ता. सत्ता कामेहि माणवा॥६॥ संति पंच महम्भूया, इहमेगेसिमाहिया।पुढवी आउ तेऊवा, बाउआगासपंचमा आएएपंच महम्भूया. तेभो एगोत्ति आहिया। अह तेसि विणासणं, विणासो होइ देहिणो ॥८॥ जहा य पुढवीथूभे, एगे नाणाहिं दीसइ। एवं भो! कसिणे लोए, विजू नाणाहिं दीसह (प० पद)॥९॥ एवमंगेत्ति जप्पंति, मंदा आरंभ णिस्मिा । एगे किचा सयं पावं. तिनं दुक्ख (प० नेणं तिथं) नियच्छइ॥१०॥ पत्ते कसिणे आया, जे बाला जे अ पंडिआ। संति पिचा न ते संति, नथि सत्तोववाइया ॥१॥ नस्थि पुष्णे व पावे वा. नस्थि लोए इतोऽवरे। मरीरस्म पिणासेणं, विणासो होइ देहिणो ॥२॥ कुवं च कारयं चेव, सत्रं कुर्वन विजई । एवं अकारओ अप्पा. एवं ने उपगम्भिा ॥३॥ जेते उवाइणों एवं. लोए नेसि को सिया?।नमाओ ते तमं जंति, मंदा आरंभनिस्सिया ॥४॥ संति पंच महब्भूया. इहमेगेसि आहिया। आयछट्ठो पुणो आहु. आया लोगे य सामा ॥५॥ दुहओण विणस्मंति, नो य उपजए असं । मोऽपि सत्रहा भावा, नियत्तीभावमागया ॥६॥ पंच खंधे वयंलेगे, पाला उ खणजोइणो । अण्णो अणण्णो णेवाहु, हेउयं च अहेउयं ॥७॥ पुढवी आउ नेऊ य, तहा वाऊ य एगओ। चत्वारि धाउणो रूवं, एवमाहंसु आवरे (प्र० एवमाहंसु जाणगा)॥८॥ अगारमावसंतावि, अरण्णा वावि पन्वया (प्र० इया)। इमं दरिसणमावण्णा, सव्वदुक्खा विमुचई ॥९॥ ते णावि संधि णचा णं, न ते धम्मविओ जणा । जे ते उ वाइणो एवं, न ते ओहंतराऽऽहिया ॥२०॥ ते णावि संधि णचा णं.न ने धम्मपिआ जणा। जे ने उवाइणो एवं, न ने संसारपारगा ॥१॥ ते णावि संधि णचाणं, न ते धम्मविओ जणा। जे ते उवाइणो एवंन ने गभस्म पारगा ॥२॥ते णावि संधि णचा णं, नते धम्मविओ जणा। जे ते उ वाइणो एवं, न ते जम्मस्स पारगा ॥३॥ ते णावि संधि णच्चा णं, न धम्मविओ जणा । जे ते उ वाइणो एवं, न ते दुकरसम्म पारगा ॥४॥ने णावि संधि णचा णं, नते धम्मविओ जणा। जे ते उ बाइणो एवं. न ते मारस्म पारगा ॥५॥ नाणाबिहाइं दुक्खाई, अणुहोति पुणो पुणो। संसारचकवालंमि. मचुवाहिजराकुले ॥६॥ उचापयाणि गच्छंता, गम्भमेस्संति णंतसो। नायपुत्ते महावीरे. एवमाह जिणोत्तमे ॥ ७॥ इति बेमि ॥०१उ०१॥ आघायं पुण एगेसिं, उवषण्णा पुढो जिया। वेदयंनि सुहं दुक्खं. अदुवा लुप्पंति ठाणओं ॥८॥न सय कई दुक्खं. कआ अन्नकडचणी सुहवा जइ वा दुक्ख. साहय वा असाहय॥९॥ मेगेसिं आहिअं॥३०॥ एवमेयाणि जंपता. वाला पंडिअमाणिणो। निययानिययं संतं. अयाणंता अचुडिया॥१॥ एवमंगे उ पासत्था. ते भुजा विप्पगम्भिआ। एवं उवट्ठि(प० पाहि०).
आ संता. ण ते दुक्खविमोक्वया ॥२॥जविणो मिगा जहा संता, परिताणेण वज्जिा । असंकियाई संकंति. संकिआई असंकिणो ॥३॥ परियाणिआणि मंकता. पामिताणि असंकिणो । अण्णाणभयसंविग्गा. संपलिंति तहि तहिं ॥४॥ अह नं पवेज वझं, अहे बज्झस्म वा वए। मुचज पयपासाओ (प्र० पयपासाई), तंतु मंदे ण देहए ॥५॥ अहिअप्पाऽहियपण्णाणे, विसमतेणुवागते। म बई पयपामेणं, तत्थ घायं नियच्छइ ॥ ६॥ एवं तु समणा एगे, मिच्छादिट्ठी अणारिआ। असंकिआई संकति, संकिआई असंकिणो ॥७॥ धम्मपण्णवणा जा सा, तंतु संकति मूढगा। आरंभाई न संकंति, अविअत्ता अकोविआ॥८॥ सवप्पगं विउकस्स. सर्व मं विहणिआ। अप्पत्तिअं अकम्मसे. एयमढे मिगे चुए ॥९॥ जेएयं नाभिजाणंति. मिच्छादिट्ठी अणारिया । मिगा वा पामबद्धा ते. घायमेसंनि गंतसो ॥४०॥ माहणा समणा एगे. सव्वे नाणं सयं वए । सव्वलोगेऽवि जे पाणा, न ते जाणंति किंचण ॥१॥ मिलक्खू अमिलक्सुस्स. जहा वृत्ताणभासए। ण हेउं से विजाणाइ, भासिअंतऽणुभासए ॥२॥ एवमन्नाणिया नाणं, वयंतावि सयं सयं । निच्छयत्थं न याणंति, मिलक्खुव अचोहिया ॥३॥ अन्नाणियाणं वीमसा. अण्णाणेण (प्र० नाणेनोव) नियच्छइ । अप्पणो य परं नालं, कुतो अन्नाणुसासिउं? ॥४॥ वणे मूढे जहा जंतू, मूढे णेयाणुगामिए। दोवि एए अकोविया, निव्वं सोयं नियच्छह ॥५॥ अंधो अंध पहं णितो. दूरमदाणुगच्छद । आवजे उप्पहं जंतू, अदुवा पंथाणुगामिए ॥६॥ एवमेगे णियायट्ठी, धम्ममाराहगा क्यं । अदुवा अहम्ममावजे, ण ने सव्वजुयं वए ॥७॥ एवमेगे पियक्काहिं. नो अग्नं पजुवासिया। अप्पणो य वियकाहिं, अयमंजूहिं दुम्मई ॥८॥ एवं तक्काइ साहिंता, धम्माधम्मे अकोविया । दुक्खं ते नाइतुति, सउणी पंजरं जहा ॥९॥ सय सयं पसंसंता, गरहंता परं वयं । जे उ तत्थ विउस्संति, संसारं ते विउस्सिया ॥५०॥ अहावरं पुरक्खायं, किरियावाइदरिसणं । कम्मचिंतापणहाणं, संसारस्स पवडणं (दुक्रबंधस्म बट्टणं पा०)॥१॥जाणं काएणऽणाउट्टी, अबुहो जं च हिंसति । पुट्टो संवेदइ परं, अवियत्तं सु सावजं ॥२॥ संतिमे तउ आयाणा, जेहिं कीरइ पावगं । अभि३७ सूत्रहतांग-अ -१
मुनि दीपरत्नसागर