________________
सतरे भव सिंधु मध्ये प्राता द्विप नी जेम ।
गणधरादि उपदेशको, मार्या आणी न रेम || मु० ||१७|| रक्षक जीव छकाय ना, साध्वादि बलात्कारे ।
धर्म भूष्टताथी गयो, अष्टादश में द्वारे तमुवा१॥ अनंतज्ञानी निर्देशना, बोल्यो अवर्णवाद ! एकोनविंशति मोह थी, लाग्यो नास्तिक मतवाद ॥ मु०॥ १६ ॥ निर्दूषण जिन मार्ग ने, निंदी वीशमें ठाणे । भोला जीव भरमावी ने, जोड्यां कुपथ अन्नाणे ॥तेमुवा२|| श्रुत चारित्र दाता गुरु, निंदा तेहनी कीधी । एकवीशमा ठाणे वरी, पासत्थादिक ऋद्धि ॥ ते मुझ० ॥ २१ ॥ उपकारी गुरु वृंदनी, न करी सेवा दुर्भावे ।
"
अवहेलना अति आचरी, बावीसमें अहं भावे ॥ ते मुझ० ॥ २२ ॥ ठाण वीस मोह छाक थी, महामूढ अन्नाणी । अनुयोगधर श्रुतधारी छ, जाहेर मां वद्यो वाणी ॥ ते मुझ०||२३|| चोवीसमें मोह-गृद्ध हुं, खान-पान मां भारे । तपसी नाम धरावी में, अशनादिक लुट्यां चारे ॥ ते मुझ०||२४|| वैयावच्च वृद्धं ग्लानीनी, न करो छती शक्तिए ।
बीज विमुखता पच्चीस में, लोभाई प्रतिभक्तिए "ते मुझ० ||२५|| arataमें तीर्थ भेदिका, राज्यादिक विकथा चारे । हिंसक शास्त्र रचनादिथी, बांध्या कर्म जे भारे || ते तुझ० ||२६|| वशीकरणादि प्रयोग थी, जीवो पीडव्या क्षोभे । सतावीस ठाणे चढ्यो, आत्म श्लाघा ना लोभे || ले मुझ० ||२७|| अठयावीस क्षण स्थायी जे, पंच अक्ष ना भोग । लोभायो हुं जग एंठ मां, पाम्यो भ्रान्त्यादिक रोग ॥ ते मुझ०॥२८॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
१८५
www.jainelibrary.org