________________
(१६०) सजल थ धनदत्त बोल्यो,रे रे मित्र शुं कहीये रे॥ अतरर्गतनी कहो कुण जाणे, जेह लख्यु ते सहीयें रे ॥ क० ॥ १० ॥ वाहला मित्रजी जय परदेशे; तिहां जइ उदर लरीशुं रे॥ शुं करीये कहो केहने कहीयें, मूल मजूरी करीशुंरे ॥ क० ॥ ११॥ देशे चोरी विदेशे निदा, एहवो बोल्यो उखाणो रे ॥ पण एकलडां केम सुहाये, हियडे विचारी जाणोरे॥ कम् ॥ १२ ॥ विप्र कहे सुण धनदत्त नाई, एक लडो केम बोडु रे, जो कांश काम पडे जो ताहरे, शीषसहित तनु श्रोडुं रे ॥ क०॥ १३ ॥ पण तुं मा हरा कथनमा रहेजे, धनदत्त कहे पण वारुरे ॥ ते बेहु चाल्या परदेशे, पेट जरा सारु रे ॥ कम्॥१४॥ मूकी देश विदेशे पोहता, धनदत्त वाडव साथें रे ॥ पण को उद्यम संपति केरो, नावे तेहने हाथेरे ॥ क० ॥ १५ ॥ जे जे वाडव विधि प्रकाशे, धनदत्त तेह विधि चालेरे॥ पण पूर्वापर ते न विचारे,पाडो उत्तर नालेरे॥ १६ ॥ जो जो नमया ए दृष्टांतें, तात जणी समजावे रे॥अतिहि सुललित ढाल त्रेपनमी, मोहन कही समजावे ॥ क०॥ १७ ॥ सर्वगाथा ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org
