________________
( १५८ ) ॥ दोहा ॥
ए वाडव माहरो खरो, नेही इस संसार ॥ धन पण कां नथी मागतो, कहे बे हित उपगार ॥ १ ॥ एणे मुऊ साधुं कयुं हुं तो दी जंतुं दान ॥ पण धन विहूणा नर हुवे, नीरस तरण समान ॥ २ ॥ धनदत्त ब्राह्मण वचनथी, परिहयुं देवं दान | लोन दशा पसरी खरी, नीचसंगति निदान ॥ ३ ॥ संगति उ त्तम कीजीयें, तो यश्ये वरवीर ॥ परिखा जल गंगा गयुं, तो थयुं गंगानीर ॥ ४ ॥ जो जो संगति नी चथी, यापद असी मेल ॥ जो खलसंगति च्यादरे, तो निष्फल नागरवेल ॥ ५ ॥ धनदत्त धन ढगला करी, राख्या मंदिरमांहि ॥ नाकारो शीख्यो फरी, विप्र वचनथी त्यांही ॥ ६ ॥
॥ ढाल त्रेपनमी ॥
सासू पूढे वहु वात ॥ माला किहां वे रे, ए देशी || मूर्ख मित्रनी वातो रे, कहो कुण माने रे ॥ एक अज्ञानिनी टोली रे, करे कुण काने रे ॥ ए झांकी ॥ धनदत्त ब्राह्मणथी जरमाणो, वाहला मारा नवि मनमें शरमाणो ॥ लाज तपी तेणे वात न राखी, यशनो रत्न गमाणो रे ॥ क० ॥ १ ॥
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org